هوش مصنوعی: پس از مدتی که با می و رود و جام نشستند، به یاد نام مار جوشا افتادند.

هوش مصنوعی: نوشاد به شاه نیک نام گفت: آن اژدها کجا جایی دارد؟

هوش مصنوعی: به او گفتند، ای قهرمان شجاع، که به خاطر تو حتی دیوان و شیرها هم از آسیب تو فرار می‌کنند.

هوش مصنوعی: تو فریب نخور، زیرا او به ظاهر آسان و بی‌خطر به نظر می‌رسد، اما در پشت آن سم و زهر نهفته است.

هوش مصنوعی: به میدان بیاید و سم را رها کند، که تا چهل ذرع (یک واحد اندازه‌گیری) از جایش، بوی خطرناکی به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: دهان او چنان می‌شود که گویا تاریک و خالی است و از زهر مار به حالت بیهوشی در آمده است.

هوش مصنوعی: دو دندان نمایان او را چه بگویم، که طول این دندان‌ها کم و زیاد است.

هوش مصنوعی: بدن او، به صورت جداگانه و مانند سپر، نمی‌تواند در برابر تیرهای تند و آسیب‌زننده از خود دفاع کند.

هوش مصنوعی: یک گرز بزرگ به سمت پایین آویزان است و موی سرش را به سمت بالا بلند کرده است.

هوش مصنوعی: دو نیزه بلند وجود داشت که به گونه‌ای بود که جسمش نمی‌توانست در زمین جا بگیرد و سرش از آن بالاتر بود.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و ظرافت زنبق شبیر (شبیزه) می‌پردازد و آن را به ویژه با ویژگی‌های ماهی و نیزه مقایسه می‌کند. شاعر به زیبایی و لطافت این گل اشاره دارد و آن را به شکل و حالت‌های خاصی که دارد می‌سنجد. در واقع، این تصویرسازی، نشان‌دهنده‌ی زیبایی طبیعی و منحصر به فردی است که در گل شبیزه مشاهده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر جا که هست، او آشکار شده است و از جایی که دود به سمت بالا رفته، حضور او را می‌توان حس کرد.

هوش مصنوعی: دو چشم او از هر چیزی در دنیا زیباتر و درخشان‌تر است، مانند الماس که درخشش و زیبایی خاصی دارد و می‌تواند به شدت جلب توجه کند.

هوش مصنوعی: وقتی که در میدان نبرد حضور پیدا کند، می‌توانی آن هشت پا را که از جایی به دور شده، ببینی.

هوش مصنوعی: زمانی که در آن دره تاریک صدایی ایجاد شود، تمامی دشت و غارها به جنبش وا می‌افتند.

هوش مصنوعی: در آن دشت و دره هیچ جنب و جوش و حرکتی وجود ندارد، نه حیوانی در حال دویدن است و نه صدای نعره‌ی درنده‌ای به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: باد به خوبی توانسته است شیر را از بیشه (جنگل) به سوی خود جذب کند و در عین حال، پرنده‌ای را با دو دمی که دارد به سمت خود آورد. این تصویر به طور کلی نشان‌دهنده قدرت و تأثیر نیروی طبیعت بر موجودات زنده است.

هوش مصنوعی: خود را با زیبایی و جذابیتی شگفت‌انگیز شناسایی کن و در جوانی به دام مشکلات و سختی‌ها نیفتی.

هوش مصنوعی: فرامرز به دل آشفتگیش می‌گوید که ای دل، مرا در دل خود به آرامش برسان و خود به آرامش برگرد.

هوش مصنوعی: با قدرت خداوند، این اژدها از دلاوری نریمان نمی‌تواند رها شود.

هوش مصنوعی: من لباس او را که از الماس ضحاک ساخته شده، به تنش می‌زنم و آن را مانند لعل زیبا می‌کنم.

هوش مصنوعی: فرمان دادند تا به حاشیه بیایند و در کنار درختان بزرگ و سنگین قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: دو صندوق محکم و آماده ساخته‌اند که به راحتی و با سرعت می‌توانند بالا بروند.

هوش مصنوعی: وقتی که او از آنجا دور شد، دو زنجیر محکم در اطرافش بسته شد.

هوش مصنوعی: یک دلیر جوان با شجاعت و توانایی، بار سنگینی را به دوش می‌کشد و رهبری گروه را بر عهده دارد.

هوش مصنوعی: او دستور داد که به آن کوهستان بروید و سربازان را برای آن پهلوان معروف بیاورید.

هوش مصنوعی: نوجوانی که مانند یک کوه استوار و مقاوم شده، در برابر جمعیت قرار گرفته و از آنها دور است.

هوش مصنوعی: فرامرز گفت: ای شجاعان و سرآمدان، من یک مرد از میان نام‌آوران می‌خواهم.

هوش مصنوعی: هر کس که در لحظه با من شود مانند اژدها، از آن moment به بعد نمی‌دانم چه سرنوشتی خواهد داشت و آیا رها خواهد شد یا نه.

هوش مصنوعی: هیچ کس نتوانسته است به سوی آن دلبر زیبا قدم بردارد، و به همین دلیل، چهره‌های زیبا و گردن‌افراشته‌ها نیز دچار رنگ باختگی و پژمردگی شده‌اند.

هوش مصنوعی: چراگاه را در بین بیژن و گیو برگزید و به خود زینت و آمادگی بخشید و به خدمت آنها رسید.

هوش مصنوعی: او دستور داد که با ده پارچه حریر او را بپوشانند و دل هندوها به خاطر این عمل نیک تحت تاثیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: دو نفر را دستور داد تا از روی سر خودشان به جایی بروند و از آنجا دوری کنند تا از زحمت و دردسرها راحت شوند.

هوش مصنوعی: تیغ تیز و بران که حتی گران‌بهاترین چیزها مانند الماس را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد، به صورت غم‌انگیزی در دل گنجینه‌ها و گنج‌ها مشاهده می‌شود.

هوش مصنوعی: دو دینار تریاک به او داد و گفت: این دو robe را بپوش.

هوش مصنوعی: بسیار خوشبو و تازه است، بوی مشک و عطر دلنشین به مشام می‌رسد و این به ما می‌گوید که باید از این لذت‌ها بهره ببریم.

هوش مصنوعی: او تن خود را به گونه‌ای آماده کرد که مانند چیزی در صندوق قرار گیرد و پس از آن، به کاری دیگر مشغول شد.

هوش مصنوعی: فرمان داد که سفره‌ای بگسترانند تا به طور یکجا همه چیز آماده شود و فراهم گردد.

هوش مصنوعی: به او گفت: مانند مار حرکت کن و این حیوانات را به تنگ بیاور، چرا که هیچ درنگی جایز نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که خودت را از درگیری‌های جدی دور کنی، می‌توانی به آرامش و آزادی برسی و در میانه‌ی راه زندگی راحت‌تر پیش بروی.

هوش مصنوعی: صحرا پر از سختی و تنگنا شده است و آن زمان، در آتش و خشم نشانگران زمان، موانع زندگی را نشانه گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: گروهی از مردم که در دوردست هستند، وقتی به نزدیکی آن کوه تاریک می‌رسند، مورد تماشا و دید قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: وقتی که پتیر (طاوس) صدای آسمان را شنید، ناگهان فریاد کرد و به سرعت به سمت هامون (دریاچه یا منطقه‌ای آبی) دوید.

هوش مصنوعی: از آن کوه سخت که پایین آمد، ابر سیاهی به وجود آمد.

هوش مصنوعی: وقتی گستهم متوجه شد که اژدها پایین آمده و کردخارا را رها کرده است.

هوش مصنوعی: او آن شخصیت باارزش را بازداشت کرد و هدایت هر دو اسب را پیچید و از آنجا خارج شد.

هوش مصنوعی: چشمانم همچون جویبار، اشک می‌ریزند و از آن دو دل جنگجو رها شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که یک حیوان نر از قوی‌ترین و جنگجوترین‌ها به مردی شجاع نزدیک شد، ناگهان همه‌ی دیگر حیوانات از او ترسیده و به عقب کشیدند.

هوش مصنوعی: او صندوق را به زیر برد و هر دو هیوان وقتی که مرد جنگی به درون غار رفت، در آرامش بودند.

هوش مصنوعی: هر دو دلیر از صندوق بیرون آمدند و هر یک به مانند شیر استوار ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: او پوست اژدها را با تیغ تیز الماس پاره کرد و از خون آن، خون تازه‌ای به وجود آمد.

هوش مصنوعی: دل و عقل آن موجود ترسناک را شکسته و به این روش، آن کوه بیچاره را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: زمانی که آن اژدهای غمگین به شدت از زور و قدرت خود تاثیر می‌پذیرد، به شدت بدن خود را به زمین می‌کوبد.

هوش مصنوعی: زالماس به دلیل بی‌تن و بی‌پشتوانه شدن، به زمین افتاد و از شدت درد دچار بی‌هوشی شد.

هوش مصنوعی: به الماس هندی دست نزدید و از جانب دزدی با آن طلا کار کنید.

هوش مصنوعی: زمانی که آن دو نفر به بیرون آمدند، از شدت دود و خون دچار بیهوشی شدند و همانند گوهرهای خام و بی‌فایده شدند.

هوش مصنوعی: پس از مدتی، هر دو به محضر دادگر شتافتند و سر به ستایش او فرود آوردند.

هوش مصنوعی: در کنار آن چشمه، به زمین افتادند و لباس‌های خود را درآورده و خون خود را شستند.

هوش مصنوعی: او به بیژن گفت: ای پهلوان، از اینجا به سوی لشکر برو و شتاب کن.

هوش مصنوعی: به نوشاد و سپاه خبر برسان که جهان از وجود مار جوشان خالی شده است.

هوش مصنوعی: بیژن به سرعت به سمت سپاه حرکت کرد و وقتی گستهم را دید، که از گرد راه بیرون آمده بود.

هوش مصنوعی: هندی به نوشاد آمد و گفت که پتیاره به طرز وحشتناکی با خاک و خون در آمیخت.

هوش مصنوعی: شخص courageous و دلیر، توانست اژدهایی خطرناک را با هوش و تدبیر و نیروی سختش نابود کند.

هوش مصنوعی: اگر جنگجو بر زمین بیفتد، مانند کوهی بزرگ و سنگین به نظر می‌رسد و هیچ فضایی خالی از دود و غبار او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تن تیره‌اش در دشت کین، باعث شده زمین به رنگ قرمز درآید و به زیبایی لعل بیفتد.

هوش مصنوعی: لشکر با صدای بلند و فریاد تمام همراهانش به راه افتادند و مشغول به کارهای پرخاشگرانه و جنگی شدند.

هوش مصنوعی: در دشت وسیع و پست، مرغکی را می‌بینیم که به شدت نگران و مضطرب از دود و خون یک مرد مست بر زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: گلابش را بر سرش ریختند و در آن دشت سرسبز او را به وجد آوردند.

هوش مصنوعی: پس از آنکه تن هر دو با پارچه‌ای لطیف پوشیده شد، کمرشان را به یکدیگر بستند.

هوش مصنوعی: عطر و گلاب را با هم ترکیب کردند و بر سر دلیران پاشیدند.

هوش مصنوعی: پس از آن، هر شخص معروف و بزرگ، به نزد مار شاه و جنگجو رفتند.

هوش مصنوعی: وقتی به هامون نگاه کردند، کوهی بلند و کشیده با قامت سیاه و تاریکی را دیدند که مانند چلک یا چهل کمند دراز به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: قد و قامت او به اندازه دو نیزه بلند است و به خاطر تن تیره‌اش، مانند کمند چالاک و سبک‌وزن به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: قد بلند او از دو نیزه بیشتر است و از بدن سیاهش، جوی خون روان است.

هوش مصنوعی: دل به مانند یک لشکر از ترس و وحشت موردی در برابر آن مار، در حال حیرانی و گفتگو در ستایش آفرینش جهان است.

هوش مصنوعی: یک هفته آنجا به‌منظور شکار نشسته بودند و همچنین برای تماشای زیبایی‌ها.

هوش مصنوعی: شاخ‌های بزرگش را بریدند و دندان‌های قوی‌اش را کندند.

هوش مصنوعی: پس از آن، به سمت چمن زار رفتند و از میان گل‌ها و بلبل‌ها گزیده شدند.

هوش مصنوعی: صدای نوازندگان در آسمان پیچید، چرا که زمین به زیبایی مازندران پر از گل و گلستان شده است.

هوش مصنوعی: شعر به تضاد میان نوآوری و شکوه اشاره دارد، به طوری که نویسنده از سرودهای جدید و زیبایی بلورین یاد می‌کند که روح و دل مبارزان و دلیران را پر از شور و هیجان کرده است. این تصویرسازی به معنای زنده بودن و پرجنب و جوش بودن دلیران در مواجهه با چالش‌ها و تغییرات جدید است.