هوش مصنوعی: فرامرز از آنجا شرابی را می‌نوشید که دلیران، گردانان و مردان شجاع بسیاری از آن لذت می‌بردند.

هوش مصنوعی: باد به مدت شب و روز بی‌وقفه می‌وزد و بر سر ما می‌تازد.

هوش مصنوعی: وقتی که بازار شلوغ و مختل می‌شود، زندگی به خاطر برخوردها و تنش‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: مردی از دیلم در کمین نشسته و به ناگاه بر دشمنان حمله کرده و آنها را با شمشیر خود هلاک کرد.

هوش مصنوعی: فرامرز و دلاوران به بخشی نزدیک شدند که بهمن در آنجا بود و به دنبال انتقام بودند.

هوش مصنوعی: هر یک از کسانی که برای میهن و وطن خود جنگیده‌اند و جانفشانی کرده‌اند، با قدرت و اراده‌ای تمام، بازوی شمشیر خود را در میدان نبرد گسترش دادند.

هوش مصنوعی: فرامرز با ضربه‌ای قوی و پرتوان در میدان نبرد، همانند فیل که با قدرت و شدت به جلو هجوم می‌آورد، به جلو یورش برد.

هوش مصنوعی: در دیلمان، شش هزار نفر در جنگ کشته شدند و همه‌جا به خون‌آلودگی مبدل گشت.

هوش مصنوعی: مردی سیاه‌چرده از دیلمان در نبرد شکست خورد و به سوی کوه‌ها گریخت.

هوش مصنوعی: بهمن، پادشاه جهان، به تماشای کوه می‌پردازد و از دیدن شگفتی‌های آن گروه شگفت‌زده می‌شود.

هوش مصنوعی: شاه از گریزندگان پرسید که دلیل نبرد و درگیری در میدان شهر چیست؟

هوش مصنوعی: گفتند ای شاه، فرامرز دوباره لشکر را آماده کرده است.

هوش مصنوعی: یک نفر مانند شیر به جلو حرکت کرد، همانطور که شکارچی نترس شکارش را می‌بیند.

هوش مصنوعی: از دلیران ما شش هزار مرد شجاع را به قتل رساندند و یل (قهرمان) را به ذلت کشاندند.

هوش مصنوعی: بهمن از فردی دانا پرسید که از این موجود شیطانی تعجب کرده‌ام.

هوش مصنوعی: کسی که به عظمت و تعداد زیاد دشمنان فکر نکند و از سپاه بزرگ آنها نترسد، در واقع ساختار فکری و نگرش متفاوتی دارد. او به جای ترس از جمعیت دشمن، بر قدرت و اراده خود تمرکز می‌کند.

هوش مصنوعی: دوباره به دنبال انتقام آمد و از کابل این حمله را به همراه آورد.

هوش مصنوعی: اکنون سپاه ماه همه در یک جمع قرار دارند و بر این اساس، باید راه را از کوه بگذرانند.

هوش مصنوعی: او به سران سپاه دستور داد تا جمع شوند و از توانایی و قدرت فرامرز، جنگجو، حیرت کردند.

هوش مصنوعی: فرمان دادند که با سرعت به سمت دره بروند و همه نیزه‌ها و شمشیرها را برای جنگ آماده کنند.

هوش مصنوعی: پس از آن فرامرز با مردم گفتگو کرد و از دل و چشمان خاندان خود صحبت کرد.

هوش مصنوعی: شما به سرعت از این شهر خارج شوید، زیرا اکنون لشکری از کوه پایین آمده است.

هوش مصنوعی: همه چیزهایی که قابل خوردن بودند را در کیسه‌اش جمع کردند، آن کسانی که گرسنه بودند.

هوش مصنوعی: به یکباره به شهر رفتند و از آنجا شاد و خوشحال شدند.

هوش مصنوعی: زمانی که گروهی از جنگجویان به نام بهمن و لشکر او به نزدیکی آن فرد سرفراز رسیدند، آنچه در پیش بود، آغاز یک نبرد بزرگ بود.

هوش مصنوعی: فرامرز از خواهران می‌خواهد که داستان‌های نبرد و جنگ‌ها را بشنوند و آن‌ها را برای یکدیگر بازگو کنند.

هوش مصنوعی: به سمت بخش خوش‌یمن، دو دلاور به خواست ابر به سوی مردم گذاشتند.

هوش مصنوعی: تخواره با ده هزار سپاهی به سمت شهریان فرستاد تا به راهی بروند.

هوش مصنوعی: شاه فرمان داد که رهام، همان ارمیال نیکوکار را، به خدمت بگیرد.

هوش مصنوعی: با صد هزار دلیر، باید از دلیران شهر گرد هم آمد.

هوش مصنوعی: آنها به سرعت به سوی راه شهر رفتند و هیچ چیز برای آنها جز دو چشم در دو طرف نمانده بود.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف دلیرانی می‌پردازد که در برابر سختی‌ها و چالش‌ها ایستادگی می‌کنند، و اشاره دارد به اینکه این دلیران مانند شیرانی از خورشید پرتوان و پاک هستند، که نماد ایمان و صداقت را در خود دارند.

هوش مصنوعی: در آن میدان جنگ، نبردی آغاز شد که دشت به زیبایی لاله‌زار درآمد.

هوش مصنوعی: تخواره (دستگاه جنگی) به طور ناگهانی آماده شد و با ارمیال (قائد جنگی) شمشیر و زینت و رخش را به کار گرفتند.

هوش مصنوعی: بسیاری حمله می‌کنند و همچون کوه استوار باقی نمی‌مانند و از همدیگر خسته می‌شوند.

هوش مصنوعی: در آخر کار، تیغ به دست گرفته شد و در فضایی تاریک و مبهم بیرون آمد.

هوش مصنوعی: شجاعی به سر ارمیال حمله کرد و با قدرت و دلیری، جانش را به آسانی از بدنش جدا ساخت، مثل یک شیر قوی و بی‌رحم.

هوش مصنوعی: پس از آن، دل‌افروز و تابناک مانند خورشید به سمت من آمد و با جذبه‌ای خاص، مرا تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: یک نفر به شدت با شمشیر به گردن او ضربه زد و زره‌اش را درید.

هوش مصنوعی: در همان لحظه‌ای که او از جواهرات جدا شد و به خاک سپرده شد، افرادی نیکوکار به کمک او شتافتند.

هوش مصنوعی: درخشندگی و قدرت خورشید، آزادانه و با شدت نمایان شده و سر و صورت در زمین به شدت آغشته به خون است.

هوش مصنوعی: او را بر اسب نشاندند و سرش را بالا گرفتند. بر دوش او کینه و دشمنی را قرار دادند.

هوش مصنوعی: هفده هزار نفر از آن‌ها در این نبرد به وسیله شمشیر و ضربات آفتاب‌گونه و قدرتمند کشته شدند.

هوش مصنوعی: بنابراین فرامرز با خواهران خود به جنگ و رزم پرداخته و شمشیر و گرزی سنگین را به دست گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: دنیا مانند دریا پر از خون شده است به دلیل شمشیرها و نیزه‌های مبارزان.

هوش مصنوعی: وقتی لشکر از کشتگان بسیار پر شد، دوباره لشکر به سمت کوه حرکت کرد.

هوش مصنوعی: شب فرا رسید و فرامرز، نر اژدها را به شهر آورد و به نزد نیا رفت.

هوش مصنوعی: دست‌های پیر زال را ببوسید، چرا که او همه نسل و خانواده آن شیر مبارز را به دوش دارد.

هوش مصنوعی: مردم شهر به تازگی در اثر نیروی آن پهلوان معروف، دگرگون و تحت تأثیر قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: هر کسی به خاطر نفع خود از جمع خارج می‌شود و هر فردی به دنبال رشد و پرورش خود است.

هوش مصنوعی: سیستان دوباره به سرسبزی و زیبایی رسید و به مانند بهشت خداوند پر از نعمت و جلوه‌های دل‌انگیز شد.

هوش مصنوعی: یکی هفته، زال در سیستان ماند و او کسی است که در دنیا به نیکی شناخته شده است.

هوش مصنوعی: زال به پسرش گفت: "ای پسر، دنیایی که در آن هستیم پر از دشمنان کینه‌توز است."

هوش مصنوعی: روز و شب دشمنان در تلاش‌اند و در کمین ما نشسته‌اند تا انتقام بگیرند.

هوش مصنوعی: ما نمی‌خواهیم جان خود را از دست شهریار بگیریم و او نیز جان خود را به آسانی نمی‌سپارد.

هوش مصنوعی: این شعر به معنای این است که ذهن و اندیشه‌ام به قدری خوشبخت و درخشان است که مرا به سمتی هدایت می‌کند، مانند اینکه از کابل (مکانی پرآشوب) به دور هستم و راحت و آرام خواهم بود.

هوش مصنوعی: وقتی بهمن با افکار تاریکش بشنود که تو دوباره از خانه‌ات به کابل برگشتی.

هوش مصنوعی: از درد و غم دل، چشمش پر از اشک می‌شود و نمی‌داند که چگونه باید با مشکلات و نبردها مواجه شود.

هوش مصنوعی: همواره فکر و اندیشه‌اش تحت تأثیر نبرد و جنگی است که تو به راه آورده‌ای و این نبرد باعث شده که تیغ تو، که برای خونریزی تیز شده، در ذهن او جاری باشد.

هوش مصنوعی: من هم از او شکایت دارم، مانند مردمی که در شهر تجمع کرده‌اند.

هوش مصنوعی: بیایید ببینیم که آیا خداوند پاک به ما خوشبختی و امید می‌دهد یا اینکه به فنا و نابودی دچار خواهیم شد.

هوش مصنوعی: فرامرز از سیستان شنید که وضعیت چگونه است و دلش پر از احساس و ارزش‌های گران‌بها شد.

هوش مصنوعی: مردی که دلش سیاه است، دیگر بار در جنگ سربلند نخواهد شد و از خود رهایی خواهد یافت.

هوش مصنوعی: زمانی که بهمن متوجه شد که آن راه بسته شده است، تصمیم گرفت که مسیر اصلی شهر را برگرداند.

هوش مصنوعی: وقتی پیکاری به شهر پیوست، جنگی را آغاز کرد که بر مردم شهر سخت و دشوار بود.

هوش مصنوعی: آهن به کمک زمین مشغول حفر شدن است و جسم او با شتاب در این کار مشغول است.

هوش مصنوعی: سالی دیگر گذشت و همچنان کسی از شهر بیرون نیامد.

هوش مصنوعی: در پایان سال، در شهر هیچ چیز برای خوردن باقی نمی‌ماند و افرادی که گرسنه هستند، ناچار به پنهان‌کاری می‌شوند.

هوش مصنوعی: بر زال، هم پیرها و هم جوانان رفتند و گفتند: ای پهلوان نامدار!

هوش مصنوعی: نه چیزی برای حمل در دست داریم و نه نیرویی برای جنگیدن؛ بنابراین باید خود را از دست دشمن نجات دهیم.

هوش مصنوعی: آیا ما باید فقط به جمع‌آوری توشه برای آنجا فکر کنیم یا اینکه هیچ کار دیگری نکنیم و فقط به جنگ و جدل بپردازیم؟

هوش مصنوعی: مرزال پیر گفت که اگر شیر نر از جنگل برود، جنگل خالی خواهد شد.

هوش مصنوعی: مردی که سختی‌ها و مشکلات را می‌بیند، مانند شخصی است که جان خود را برای نجات گلو می‌فروشد. او در شرایط دشوار حاضر است همه چیز را فدای آینده‌اش کند.

هوش مصنوعی: شما به آن‌ها نصیحت می‌کردید، ولی فایده‌ای نداشت. اگرچه آنها در میدان جنگ مهارت دارند، اما به نصیحت شما توجه نکردند.

هوش مصنوعی: به خاطر آن گفتگو، شاه متوجه شد و در نزدیکی بازار کمین کرد.

هوش مصنوعی: خورش‌ها را دستور داد تا زیادتر شوند و تمام دکان‌ها را زیبا و گلگون کنند.

هوش مصنوعی: خورش لوز نو و تازه‌ای درست شده که بوی آن به اندازه‌ای دلپذیر است که باعث نشاط و شادابی بدن می‌شود.

هوش مصنوعی: در صبح زود، با صدای خروس که در آستانه‌ی دروازه فرمانروایی به صدا درآمد، نشانه‌ای از آغاز روز و فرا رسیدن زمان جدیدی نمایان شد.

هوش مصنوعی: دل مردم شهر از خوشحالی پر شد، زیرا پادشاه دوباره بر فراز کوه‌ها به قدرت بازگشت.

هوش مصنوعی: دروازه‌ را باز کردند، زنان و مردان به بازار رفتند تا روزی خود را بیابند.

هوش مصنوعی: زال زر به خورشید گفت: ای نور و آرامش و چشم پدرم، تو برای من بسیار عزیز و مهمی.

هوش مصنوعی: برای مدت کوتاهی، با تلاش و کوشش به سمت پل و بیرون برو تا به دنبال نام نیک و شایسته‌ای بگردی.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانی به افراد بدخواه و بداندیش خوشایند باشی، مگر اینکه بتوانی مردم را به سمت خود جلب کنی؟

هوش مصنوعی: زمانی که آن ماه چهره به سر پل نزدیک شد، مانند کسی که از کار آسمان حیرت‌زده مانده باشد، متوقف و ناتوان ماند.

هوش مصنوعی: وقتی به بازار رفتند و دست به کار شدند، مغازه از کالاهای خوردنی خالی شد.

هوش مصنوعی: یک نفر ضعیف و ناتوان شد و دیگری با شور و هیجان به فعالیت مشغول گردید، که از آنجا صدا و ناله‌ای به گوش رسید.

هوش مصنوعی: یک گروه در کمین نشسته‌اند و تمام سپاه دشمن را محاصره کرده‌اند، به‌طوری که در هر گوشه‌ای برای آن‌ها خطر وجود دارد و راه فراری نیست.

هوش مصنوعی: برای خوشی و لذت زندگی، جان خود را فدای خود کردند و بدن را به نابودی سپردند.

هوش مصنوعی: در بازار، خونریزی آغاز شد و پیاده‌ها سرهای خود را پنهان کردند.

هوش مصنوعی: هیچ کس با سلاح و شمشیر برای انتقام جان نمی‌گیرد، بلکه در دل او کینه‌ای پنهان وجود دارد که باعث می‌شود پشتش به خطر بیفتد.

هوش مصنوعی: نیروهایی که به راه افتاده بودند، به کجا می‌رفتند؟ خودشان از سر خود بی‌خبر بودند.

هوش مصنوعی: از آنها هیچ‌کس زنده نماند و هیچ کودکی به شهر نیامد.