هوش مصنوعی: فرامرز نامه‌ای را از او گرفت و آن را خواند و بوسید و بر سر گذاشت.

هوش مصنوعی: چندین دل به خاطر دوری و سختی‌های زندگی، از چشم‌هایم اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: شما ناگهان به ما پشت کردید و چنین روزهای سخت و دشواری را برای ما به ارمغان آوردید.

هوش مصنوعی: پدر کشته شده و خانواده به خاطر پسر در سختی و نیاز هستند و او با دلbroken به دعا و نیایش می‌پردازد.

هوش مصنوعی: در گذشته، سرزمینی به نام سیستان وجود داشت که در آن شخصی به نام گرشاسب، شاه بهمن را به وجود آورد و از این سرزمین برخواست.

هوش مصنوعی: اگر من از کابل فرار کنم، بهتر است که به خاک بیفتم و بمیرم.

هوش مصنوعی: اگر روح انسانی به نام بزرگ و والا برآید، بهتر است از این که زنده باشد و در تنگناهای زندگی بگذراند تا ابدیت.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال نام و آوازه بلند باشی، باید بدانی که بزرگان گذشته نیز در این راه تلاش کرده‌اند.

هوش مصنوعی: پدرش خود شخصیتی قوی و دلاور بود و هرگز از جنگ با اسفندیار فرار نکرد.

هوش مصنوعی: از زهمن نمی‌توان فرار کرد، زیرا کسی در این دنیا نمرده است که دوباره به حیات برنگردد.

هوش مصنوعی: او این جملات را گفت و سپس به راهرو (پوینده) اشاره کرد تا جلوتر بیاید و از او خواست که درباره موضوعاتی از بهمن صحبت کند.

هوش مصنوعی: او در دروازه شهر کجا قرار دارد؟ آیا در سمت چپ است یا در سمت راست؟

هوش مصنوعی: پوینده به او گفت: ای شخص نامی و برجسته‌ای که در میان این سرکش‌ها و شروران، به نام و اعتبار شناخته شده‌ای.

هوش مصنوعی: زمین بیش از پنجاه فرسنگ وسعت دارد و لشکری از آن تیره مذهب در آنجا مستقر است.

هوش مصنوعی: شهر و دشت، به طور کامل تحت تأثیر لشکر بهمن قرار دارد و همه جا را فرا گرفته است.

هوش مصنوعی: سپاهیان مانند مور و ملخ به سمت سیستان حرکت کردند و تمامی مسیر را در دست گرفتند.

هوش مصنوعی: ای پسر، به نصیحت من گوش کن و به سوی هندی‌ها برو و مانند آنها جنگجو و دلیر باش.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از غضب و خشم شدید که مانند بهمن می‌تازد رهایی یابی، باید به دنبال راه‌حلی بگردی.

هوش مصنوعی: پهلوان به او گفت: ای مرد خوب، حالا به سوی شهر خود بازگرد.

هوش مصنوعی: من بدون تأخیر به سوی کابل می‌روم، همان‌طور که هنگام طوفان برف تند پیش می‌روم.