هوش مصنوعی: وقتی خورشید در آسمان نمایان شد، جهان را به رنگ بهار روشن و زیبا کرد.

هوش مصنوعی: فرامرز، پهلوان شجاع، در حال آماده شدن برای رفتن است و در دلش مشغول فکر و اندیشه است.

هوش مصنوعی: اگر آن‌ها (دشمنان) بر ما کمین کنند و در آب‌های درون (دریا یا رود) به ما نزدیک شوند، صورت زیبا و دل‌انگیز خود را به ما نشان خواهند داد.

هوش مصنوعی: تنها رضایت و خوشی از عشق هندی‌ها برای ما باقی‌مانده و غیر از این، هیچ چیز دیگری در دل ما نیست.

هوش مصنوعی: عاقل می‌گوید که در زمان جنگ باید سرعت عمل داشت و به جای تعلل، باید سریع عمل کرد.

هوش مصنوعی: تمامی اندوه و سختی‌هایی که تجربه کرده‌ایم، باعث شده‌اند که از انجام کارهای اشتباه پشیمان شویم و غم را به وجود بیاوریم.

هوش مصنوعی: به فکر فرو رفت و به نظرات نزدیک شد تا ببیند در آن کار چه نظری وجود دارد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای بزرگوار، نگران این جادوگران نباش.

هوش مصنوعی: این افراد بدخواه و بدسرشت هستند و با فریب و حقه‌ بازی به مقاصد خود می‌رسند.

هوش مصنوعی: در این کار باید خوب فکر کنی و از هر کسی که می‌تونی سوال کنی و اطلاعات بگیری.

هوش مصنوعی: باید راه حلی پیدا کرد تا از مشکلات و گرفتاری‌ها دوری کنیم، و به جایی برسیم که از ناامیدی و بی‌پناهی فاصله بگیریم.

هوش مصنوعی: آیا به راستی سپاه بزرگ و تندرو می‌تواند از کناره‌های آب رودخانه عبور کند؟

هوش مصنوعی: این جمله به ما می‌گوید که در زمانی که با چالش‌ها یا تهدیدهای جدی مواجه می‌شویم، باید محتاطانه عمل کنیم و از موقعیت‌های خطرناک دوری کنیم. همچنین، نشان می‌دهد که زمانی که دشمن از ما دور می‌شود، می‌توانیم با خیال راحت حرکت کنیم و از موانع عبور کنیم.

هوش مصنوعی: سردار با این پاسخ به او گفت: ای شاه باهوش و برجسته.

هوش مصنوعی: بدان که هر کس که به دنبال شهرت و نام‌آوری برود، در نهایت با درد و رنج و مشکلات فراوانی روبه‌رو خواهد شد و در نتیجه، چهره‌اش از ابتدا دچار تغییر و زشتی خواهد شد.

هوش مصنوعی: او نه از آب و آتش می‌ترسد و نه از تیغ مرگ دست برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: اگر زمانی برسد که روزگار به اوج خود برسد، مردانگی و دوری از زشتی‌ها به کار نمی‌آید.

هوش مصنوعی: روشن دل رهنما گفت: اگر به دنبال نام نیک هستی، از مشکلات هراسی نداشته باش.

هوش مصنوعی: من در این مبارزه راه حلی پیدا می‌کنم، زیرا از این وضعیت دشوار به راحتی عبور می‌کنم.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا از آن درخت بلند چوب‌های زیادی بریده و جمع‌آوری کنند.

هوش مصنوعی: پس از آن بر یکدیگر بسته شدند و خاشاک‌هایشان را بر روی هم ریختند.

هوش مصنوعی: بسیاری از این دست کارها را انجام دادند، مانند اینکه کشتی را در آب رها کردند.

هوش مصنوعی: در هر یک از آن هزار نفر، نشسته‌اند یا کسانی که سپر به دست دارند و مردان توانمند، آماده‌اند.

هوش مصنوعی: به درختی که درختش را به اسپند دوانیده و مانند کوه روان شده است، اشاره دارد.

هوش مصنوعی: فرامرز، مردی مشهور و بزرگ، وقتی به تنگی و فشار درگیر شد، به سوی رودبار حرکت کرد.

هوش مصنوعی: از بلندی‌های زمین مهارک، سپاه او همچون باد به حرکت درآمد.

هوش مصنوعی: به تیری سمّی و به نیزه‌ای زهرآلود، بسیاری از ایرانیان را کشتند.

هوش مصنوعی: وقتی که خون دریا مانند سنگ سرخ رنگ شد، صدای یلان کوه و دشت را شکست.

هوش مصنوعی: سپهبد به سرکشان گفت که تمام تلاش خود را بکنید و نگذارید که کار ناتمام بماند.

هوش مصنوعی: بر آن‌ها همچون تگرگ از آسمان ببارید، همانند تیرهای باران مرگ.

هوش مصنوعی: وقتی سردار جنگ را به چنگال خود درآورد، تیر کمان رها شد و از دستش خارج گردید.

هوش مصنوعی: از تیرک مانندی که از فولاد ساخته شده است، زمین در کنار آب پوشیده از گل‌های لاله شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که از تیر دشمنان جنگ را به راه انداختند، در کنار آب از آن‌ها دوری کردند و کناره‌گیری نمودند.

هوش مصنوعی: سپهبد از دریا به هامون آمد و سپاه به دنبال او با سرعت حرکت کردند.

هوش مصنوعی: چندین شیر بر روی شاخه‌ای نشسته‌اند و همگی همزمان شمشیری را بیرون می‌کشند.

هوش مصنوعی: ارتش با دو دسته به هم حمله کردند و نیزه‌ها، تیرها و خنجرها به کار گرفتند.

هوش مصنوعی: هندو سپاهی چون مور و ملخ در ساحل دریا با هم جمع شده‌اند، مانند یخی که بر روی کوه قرار دارد.

هوش مصنوعی: فرامرز، جنگجو و شجاع، با نیزه‌اش به میدان نبرد آمد.

هوش مصنوعی: به هر بار که این نیزه جان‌های مردم را می‌گیرد، دو صد دلیر از شجاعتشان را به زمین می‌زند.

هوش مصنوعی: مردان و اسب‌ها به وفور در لشکر هند به میدان آمده‌اند و شور و هیجان زیادی را به وجود آورده‌اند.

هوش مصنوعی: یک مرد هندی با شجاعت فراوان، به جمیع جمعیت نزدیک شده و به مانند شیر در دلش دلیری دارد و به فردی شجاع در صف حاضر شده است.

هوش مصنوعی: شجاعتی همچون کوه دارد، اما بار سنگینی او را خسته و ناتوان کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی آن مرد قوی را دید که به شدت خروش می‌زند، تکیه‌گاهی گرفت و خنجری با تیغه‌ای سرخ از غلاف بیرون آورد.

هوش مصنوعی: به سراغ پهلوان آمد و دور او را گرفت، مانند فیل در حال طغیان یا مانند یال‌دار بزرگی که در حیات درنده است.

هوش مصنوعی: او خنجری زهرآلود را پرتاب کرد تا بتواند بدنش را از هم جدا کند.

هوش مصنوعی: نشان می‌دهد که آن قهرمان با داشتن سپر بر سر، با قدرت و شجاعت تیغی زهرآگین را به حرکت درآورد.

هوش مصنوعی: در روز جنگ و نبرد، به خاطر ضربه‌ی آن شمشیر تیز، سپر از دو طرف شکسته شد.

هوش مصنوعی: یک فرمانده با یک ضربه چاقو به سرش زد و به شدت به زمین افتاد، خود او نیز از سرش به زمین پرت شد.

هوش مصنوعی: هندو از این نوع گرز را برآورده کرد، چون گرزی که بر سر کوه فرود می‌آید.

هوش مصنوعی: با پای پیاده به نبرد با پهلوان هندی رفت که دارای روحی تاریک و خشن بود.

هوش مصنوعی: به نزد فرمانده آمد و کمربند جنگی خود را به دور خود بست.

هوش مصنوعی: یک شخصی از پشت اسب به سرقت می‌رود، مگر آنکه فرمانده‌ای او را با نیرومندی بر سر و یال اسب بگیرد.

هوش مصنوعی: این جمله به تصویری از انعطاف‌پذیری و قدرت اشاره دارد. به طوری که چون گردن یک گوسفند می‌تواند به راحتی بچرخد و به تنهایی در میدان نبرد، مانند یک گورمی تواند با زیردستان نژند (رژیم شیران) روبرو شود. این بیان به نوعی نماد تلاش و مقاومت در برابر چالش‌هاست.

هوش مصنوعی: تنهاتر از کسی که به میدان نبرد می‌رود، او شجاعت و نیرنگ را به کار می‌برد و در دل این نبرد حیرت‌انگیز قرار دارد.

هوش مصنوعی: او سرش را به طرف هندوان انداخت و به خاطر ترسش، همه موجودات روان به وحشت افتادند.

هوش مصنوعی: زمانی که مهارک آن دستبرد بزرگ به ایران را دید، تصمیم گرفت که با لشکری به مقابله بپردازد و حمله‌ای انجام دهد.

هوش مصنوعی: به دلیل حضور سپاهیان، روز چهره‌اش تیره و کدر گشت و نورش از آسمان زمین فرار کرد.

هوش مصنوعی: در همان لحظه‌ای که شب تاریک فرامی‌رسد، دنیا مانند چادری تیره بر روی خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: هر دو سپاه پس از مدتی به همدیگر برگشتند و در مکانی مشخص به مقابله پرداختند.

هوش مصنوعی: وقتی شب سیاه و تاریکی فرار رسید، سپاه را بر آن کوه جمع کرد.

هوش مصنوعی: آن شخص بدی که در شب به ما حمله‌ور شود، دشمنان را در هر گوشه و کنار به خون می‌کشد.

هوش مصنوعی: سواری از آن سوی راه فرستاده شد تا به سپاه ایران خبر بدهد.

هوش مصنوعی: طلایه به خوبی می‌داند که چه تعداد از افراد در لشکر خوابند و چه کسانی بیدارند.

هوش مصنوعی: او به اطراف نگاه کرد، اما هیچ نشانه‌ای از سربازان ایرانی ندید.

هوش مصنوعی: فرامرز در کنار رود و دشت تنهاست و مدام در حال گشت و گذار است تا از لشکر خود مراقبت کند.

هوش مصنوعی: بسیاری از دانشمندان هندی در تاریکی شب‌های دیرهنگام از اطلاعات و حقایق آگاهی نداشتند و به این ترتیب، به جایگاه والایی دست نیافتند.

هوش مصنوعی: شب بسیار تاریکی بود، مانند چوب آبنوس، نه صدای اسب شنیده می‌شد و نه صدای کوس.

هوش مصنوعی: وقتی فرمانده به نزدیکی هندوها رسید، اسبش آغاز به بانگ زدن کرد و به جلو حرکت کرد.

هوش مصنوعی: فریاد بلند هندو از بالای کوه بلند شد و فرامرز با شنیدن آن، گوشش را باز کرد.

هوش مصنوعی: یک تیر به نشانه درست بر اسب شیهه‌کشان شلیک کرد و آذرگشسب را به حرکت درآورد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که شخصی به هندی حمله می‌کند و در همان لحظه‌ای که جان او از بدنش خارج می‌شود، این عمل صورت می‌گیرد. به عبارتی، این نشان‌دهنده لحظه‌ای است که روح فرد در حال جدایی از بدن است و همزمان با یک عمل شدید یا ناگهانی روی می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که کار به درازا می‌کشد، فرستاده‌ای که مأموریت داشت، به ناچار برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: وقتی هندو به نزد او نیامد، جانش پر از درد و آلام شد و حالتش بسیار تیره و غمگین گردید.

هوش مصنوعی: او متوجه شد که چه کسی از ایران با لشگری بزرگ به سراغش آمده و این موضوع باعث شد که کارش به پایان برسد و نابود شود.

هوش مصنوعی: او از درد و احساساتش پر شده و به دلیل خشمش ابروها را در هم کشیده است.