هوش مصنوعی: دنیا دیگر به من اهمیت نمی‌دهد و در زندگی‌ام غمی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: من او را دیدم و او هم مرا دید، و از نعمت‌هایش بهره‌مند شدم، اما خارِ درد و رنج مرا خسته کرد.

هوش مصنوعی: وقتی من اندوه او را می‌خورم، آیا این زندگی که مثل یک دور می‌چرخد، برای من چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: چرا باید بیشتر از این او را خوار کنم، در حالی که اگر این کار را کنم، خود او نیز مرا از نظر افتخار و اعتبار خوار خواهد کرد؟

هوش مصنوعی: هر کسی که نمی‌خواهد به خاطر من دچار مشکل و غم شود، بهتر است که به مراعات حال من بپردازد و دیگر مرا در دردسر نیاندازد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به کار نیفتاده و نمی‌تواند به من کمک کند، برای من تفاوتی ندارد که سوار باشد یا پیاده.

هوش مصنوعی: این دنیا چقدر دور و بر من گشته و مشکلاتی به وجود آورده که دلم را پر از ناراحتی کرده است.

هوش مصنوعی: یار و همدم من بود، اما اکنون خود به غم‌های من افزوده شده است.

هوش مصنوعی: ای روزگار، تو هم از نیرنگ‌های خود پرده برداشته‌ای و اکنون نیز نیرنگ‌های تازه‌ای برای من پدید آمده است.

هوش مصنوعی: اگر بعد از اینکه از آستینت برای من ماری بیرون بیاید، هیچ چیز دیگری مرا نخواهد گزید.

هوش مصنوعی: من دیگر تو را به خودم وابسته نمی‌کنم، زیرا تو همواره از من ناراضی هستی و نمی‌توانی تار و پود زندگی‌ام را بپذیری.

هوش مصنوعی: دیگر از تو خبری نیست، رازهایم به روشنی بروز کرده و دیگر پنهانی در کار نیست.

هوش مصنوعی: دوست من امروز در حال علم آموزی و عبادت است، شاید اگر تو در کنار من نباشی، او چنین نباشد.

هوش مصنوعی: من هرگز به سوی کسی نمی‌روم که بخواهد بر من منت بگذارد و خود را بالاتر از من احساس کند.

هوش مصنوعی: شاید اگر در دنیا کسی جز خدا به من توجهی نداشته باشد، اما من بار مسوولیت خود را بر دوش خدا می‌گذارم.

هوش مصنوعی: اگر به کسی ظلم نکنم، دیگر نیازی به شکوه و جلال آن بزرگ‌مرد وجود ندارد که در کار من تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر ستم را نمی‌پسندم، خودم هم ستم نمی‌کنم. این نکته هوشیارانه‌ای بود که به من یاد داده شد.

هوش مصنوعی: من به کسی نگریستم که در ناپسندی به من مراجعه کرده و از این کار زشتش، برایم ننگ و عار به همراه دارد.

هوش مصنوعی: اگرچه آب زمزم از دیگر آب‌ها پاک‌تر است، اما چیزی که من دارم از آن هم پاک‌تر است.

هوش مصنوعی: خواندن قرآن، زهد، علم و عمل هر چهار برای من همدم و همراهی برای روحم هستند.

هوش مصنوعی: چشم و دل و گوش هر کدام به تن ضعیف من در طول شب نصیحت می‌کنند.

هوش مصنوعی: گوش من به عجیب و نادرست حرف‌ها گوش نمی‌دهد، بلکه از من می‌خواهد که راهی محکم و استوار انتخاب کنم.

هوش مصنوعی: چشم می‌گوید که به دور از ناامنی و ممنوعات، مرا در آغوش خود بگیر و حفظ کن.

هوش مصنوعی: دل چه کار کند؟ می‌گوید که باید به خاطر عشق و احساساتم، با تمام قدرت و مردانگی از من محافظت کند.

هوش مصنوعی: عقل می‌گوید که خالق و پروردگار من، بر جسم و جان تو مراقبتی قرار داده است.

هوش مصنوعی: هیچ کاری به جز جنگ و نبرد برای من به خاطر تو با سپاه خیال و آرزو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از دام عقل و تفکر خارج شوم؟ علم و دانش به من چنین حالتی را داده است که شبیه الاغی شده‌ام.

هوش مصنوعی: دیو در حال حمله به جمعیت بود و به خاطر آن واقعه، فکر و عقل من از آن جمع جدا شد و از دست رفت.

هوش مصنوعی: اگر عقل و درایت تو را نمی‌گرفتم، من را مانند دیوانه‌هایی که به دست دیوان کشیده می‌شوند، بی‌خود و پریشان می‌کردی.

هوش مصنوعی: هرچند جهان به شدت محدود و تاریک شده است، اما عقل و خرد من به عنوان همراه من کافی است.

هوش مصنوعی: هیچ وقت از زندگی شکايت نکن، چون از آن هزاران نعمت دارم.

هوش مصنوعی: من به او روی آوردم و هر دو زبان و گفتارم به خدمت او درآمد.

هوش مصنوعی: دنیا به تو می‌گوید که «سختی‌ها را در کنار من تحمل کن، اما بر سفر من نپچ» یعنی نباید در مسیر زندگی به مشکلات و فشارها بی‌اعتنا باشی و باید با صبر و استقامت آنها را پشت سر بگذاری.

هوش مصنوعی: زندگی چه ارزشی دارد؟ جز این که عمر نامی برای من ساخته نشود و حکمت و خردی در آن نباشد؟

هوش مصنوعی: عمر من گذشت، اما از آن چیزی که باقی مانده تنها دانش دین است که برایم یادگاری مانده است و از آن بهره‌مند شدم.

هوش مصنوعی: یک راهنما وجود دارد که به سمت زندگی ابدی می‌برد، این دشمنی که نامی موقتی از عمر من دارد.

هوش مصنوعی: این شخص دشمن عمر من بود و مرا به سمت خرد و دانش هدایت کرد.

هوش مصنوعی: من همچون سنگی سیاه و بی‌ارزش بودم، اما خرد و حکمت چنین گوهر شایسته‌ای از من ساخت.

هوش مصنوعی: من در میان گل‌ها و زیبایی‌ها مانند خار به نظر می‌رسیدم، اما خرد و عقل من مرا چون سروی بلند و خوشبخت کردند.

هوش مصنوعی: دل من از خرد پر از نور شده و سر من از عقل خالی از خماری و غفلت است.

هوش مصنوعی: عقل من را به سوی آینده می‌برد تا با دانش و خردمندی به چنان جهانی برسد که مرا مشاوره و راهنمایی کند.

هوش مصنوعی: خرد، به من افتخار و مقام دینی عطا کرد و با این کار، مرا صبور و بااستقلال ساخت.

هوش مصنوعی: آتش و عذاب ابد مرا از خطرات نجات دادند و ایمان و عقل، مرا در حفظ و نگهداری سامان بخشیدند.

هوش مصنوعی: وقتی دین پاکی دل مرا مشاهده کرد، به من گفت: «هلا! به دل پاکت توجه کن و به محبوب من بخوان.»

هوش مصنوعی: به دل نزدیک شو و در آنجا آرام بگیر، و از کار و دانش خودم برای من فدای کن.

هوش مصنوعی: من در دل او جای گرفتم و از این که این دل و جانم را به خاطر این بزرگوار فدای او کنم، هیچ دریغی ندارم.

هوش مصنوعی: چرا جانم را فدای کسی نکنم که در قیامت به لطف او حساب من آسان می‌شود؟

هوش مصنوعی: بنابراین اکنون دنیا برای من مانند شکار است، هرچند که این دنیا هم به نوعی مرا در چنگال خود دارد.

هوش مصنوعی: هرچند که دنیا ممکن است دیگران را به زحمت بیندازد و آزارشان کند، اما نمی‌تواند مرا تحت تأثیر قرار دهد یا آزارم دهد.

هوش مصنوعی: جان من از مشکلات و سختی‌های زندگی دور شده و احساس ترس و نگرانی از روزگار دیگر ندارم.