هوش مصنوعی: مردی که در میدان جنگ شجاعت و دلاوری از خود نشان داده، به عنوان نگهبان و حافظ معروف شده است.

هوش مصنوعی: در گردن او، تعویذی از سنگ عقیق آویزان است و بر سرش کلاهی به رنگ ارغوانی قرار دارد.

هوش مصنوعی: چشمان رنگین تو بر روی صورتت مانند قطرات خونی است که بر روی گل زرد می‌ریزد.

هوش مصنوعی: بر پشت تاجی همچون عروس‌های با لباس‌های طلایی، پیراهنی از جنس ابریشم و لطیف بر تن دارد.

هوش مصنوعی: بهتر است که توجه کنیم که در زندگی، تجربه و خرد به مراتب ارزشمندتر از زیبایی‌های ظاهری جوانی است.

هوش مصنوعی: یک مرد بدون همسر هرگز چیزی نمی‌خورد، زیرا به حدی از محبت و مهربانی محروم است.

هوش مصنوعی: زندگی باید همیشه پر از انرژی و شادابی باشد، مانند سواری که با روحیه و نشاط جلو می‌رود.

هوش مصنوعی: خسروانی که به دنبال خود دو نشانه گذاشته است، با زینت‌های زیبا به پاهایش، نشان می‌دهد که از جایگاه و مقام خود آگاهی دارد.

هوش مصنوعی: کلاه و زنجیرش به خون آغشته شده که این نشان از دلیر بودن اوست.

هوش مصنوعی: این مبارزه نه از روی قدرت نظامی است، بلکه به شکل نمایشی و با حالتی شاداب برگزار می‌شود.

هوش مصنوعی: دیروز هنگام شب، در گوشه‌ای از بام، رازی را به من گفت که بسیار پنهانی بود.

هوش مصنوعی: او گفت: «چرا در شب آرامش نداری؟ چرا از خواب و آسایش خود دوری؟»

هوش مصنوعی: آیا اگر طلب نکنید، مانند دوستان، از این دنیای ناپایدار چیزی به دست نخواهید آورد؟

هوش مصنوعی: نوروز را ببین که چقدر زیبایی و طراوت بستان را با آب زندگی تمیز کرده است.

هوش مصنوعی: خاک سیاه باستانی همچون نقش مانی زیبا و معصوم شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر کشیده شده که گل نرگس با زیبایی و تازگی خود، کلاهی همچون تاج پادشاهی به سر می‌گذارد. این تصویر نمادی از زیبایی و شکوه است که به یادبود یک سلطنت و مقام بلند مرتبه اشاره دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر شخصی اشاره می‌شود که تعبیراتی ظریف و عمیق دارد؛ او مانند درختی که شاخ و برگ‌های خود را به سمت آسمان دراز کرده باشد، با روحی لطیف و زود آسیب‌پذیر در کنار دیگران قرار گرفته است. این فرد با وجود سادگی و نقص‌های ظاهری، به نوعی قدرت درونی را نمایان می‌کند که در کنار دیگران، بیشتر به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: دنیا به گونه‌ای بهشتی شده است، هرچند که عمر آن پایدار نیست.

هوش مصنوعی: چرا تو مانند دیگر مردم شاد نیستی؟ آیا تو اصلاً از جنس انسان‌ها نیستی؟

هوش مصنوعی: او در پی دوست‌داشتن و عشق است، اما تو مثل هیچ‌کس دیگری نیستی. تو نه شبیه کسی هستی و نه قابل مقایسه با دیگران.

هوش مصنوعی: چون هیچ کسی در زمانه تو مثل کار تو را ندیده است، کار امروز تو بسیار نادر و خاص است.

هوش مصنوعی: تو مانند زاهدان هستی که به گروهی می‌پیوستی که از یهودیان و کسانی که به کتاب‌های باطل می‌خوانند، بدترند.

هوش مصنوعی: بر اساس اصول و موازین دین حق زندگی کن و از رفتار و روش‌های نادرست و ناپسند دوری کن که شبیه به رفتار جاهلان و غیرمسلمانان است.

هوش مصنوعی: وفاداری از تو نمی‌سازد که دشمن به تو آسیب زده و به تو بدبین شده است.

هوش مصنوعی: دل او سنگ و سفال است و هیچ مهر و محبتی نمی‌تواند بر آن تأثیر بگذارد، حتی اگر بهترین چیزها را بر سرش بریزی.

هوش مصنوعی: تنها فرمان و تقدیر الهی می‌تواند تو را از این رنج آزاد کند.

هوش مصنوعی: گفتم که: هر چیزی که بگویی، از رویکرد درست و منطقی یک انسان باهوش جدا نیست.

هوش مصنوعی: خوابم نمی‌برد، چون راز آسمان‌ها برایم آشکار شده است.

هوش مصنوعی: من وقتی که خداوند اسرار او را شنید، از گوش من بار سنگینی برداشت.

هوش مصنوعی: جهان را گوش کن که چگونه سخن می‌گوید، حتی بدون زبان و کلام.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که «دلیل نکن که خوشحالی برمی‌خیزد؛ زیرا من در این مکان ساکن هستم و تو در سفر و جاده‌ای».

هوش مصنوعی: هرکسی که به سخنان دنیا گوش کرده باشد، در نظر او ارزش کمتری دارد و به سوی او آوازه‌ها و نغمه‌ها می‌آید.

هوش مصنوعی: به خود نبال، به دانشت مغرور مشو، چون نمی‌توانی کلام خدا را درک کنی و بخوانی.

هوش مصنوعی: زیرا دیگران نیز از آنچه تو می‌دانی آگاه هستند.

هوش مصنوعی: اکنون که از دنیا درک کردم آن نکتهٔ خوب و مفیدی که به آسانی به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: این دل غمگین دیگر چه‌طور می‌تواند به بهار باغی امیدوار باشد؟

هوش مصنوعی: شبی که کسی در آن مهمان پذیرایی از زمانه باشد، شبی خوش و دلنشین است.

هوش مصنوعی: من دینم را برای به دست آوردن دنیا نمی‌فروشم، نه به خاطر کار و نه به خاطر موقعیتم.

هوش مصنوعی: پرتو نور بهتر است تا زمانی که نتوانم از ترس زمان، ناتوانی را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: ای آنکه با بدگویی‌ها و نفرین‌های من، صدای خود را به آسمان می‌رسانی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از تو به عنوان نیرویی قوی در زندگی‌ام استفاده کنم تا زندگی‌ام را به بهترین شکل ممکن برسانم و در عوض به امید پاداش های خوب در زندگی بعدی تلاش کنم.

هوش مصنوعی: دل خوش چه بوی به خاطر اینکه ناصر همچنان تنها و غریب باقی مانده است.

هوش مصنوعی: تو نمی‌دانی که این دخالت‌ها به نفع من است و بیشتر برای تو ضرر دارد.

هوش مصنوعی: من در حالتی شبیه پیامبر در غار قرار دارم و تو مانند دشمن او هستی که در خانه و مکان او حضور داری.

هوش مصنوعی: روزی می‌چشی نتیجه کارهایی که کردی را، رنجی که همواره به من می‌چشانی.

هوش مصنوعی: جایی که خطری وجود ندارد، در آنجا نه ثروت و نه منابع گرانبها وجود دارد.

هوش مصنوعی: آن‌جا کسی نمی‌تواند برود مگر اینکه اطاعت و سرسپردگی داشته باشد، نه نسبت به بالادست و نه نسبت به فرد خاصی.

هوش مصنوعی: برای من قرآن را بیاور و درباره مشکلات، تفسیرها و معانی آن با من گفتگو کن.

هوش مصنوعی: اگر من به درستی ندانم و تو نادانانه برآشوبی، مرا به عیب مگیر.

هوش مصنوعی: اما تو به دانش مشغول نیستی و بیشتر به مسائل ظاهری و زیبایی‌های ظاهری توجه می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای بیچاره، به بهانه‌ی اینکه تو حجت خراسانی هستی، مردم را از خود دور نکن و با بی‌محلی خود نگذر که رمه را به حال خود بگذاری.

هوش مصنوعی: کسی که نادان است، چگونه می‌تواند از تو درس بگیرد؟ وقتی که در زمین شور، نشانی از درخت نیست، چه انتظاری می‌توان داشت؟