هوش مصنوعی: ای چرخ فلک، آرامش و راحتی تو را نمی‌بینم. تو دائماً به دور خود می‌چرخانی و به ما هم به چشم حقارت نگاه می‌کنی.

هوش مصنوعی: ما را همواره فریب می‌دهد، چون لحظه به لحظه در تو غرق می‌شوم. اگر تو نیز به پا نایستی، من چگونه می‌توانم باقی بمانم؟

هوش مصنوعی: بسیار بی‌وفا و بی‌رحم است، آن دوستی که بدون همدلی و یکدلی، زیبایی و شادابی را از دوستان خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر کسی که دنبال چیزی باشد، تو از او فرار می‌کنی. این نشان‌دهنده‌ی بی‌وفایی و ناپسندی است.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد بدون اندیشه و درک عمیق، نظراتی کلیشه‌ای و قدیمی را بیان می‌کنند، بی‌اینکه به جزئیات و عمق موضوع توجه کنند.

هوش مصنوعی: زمان به دو بخش تقسیم می‌شود: آینده و گذشته. اما آنچه در حال حاضر اهمیت دارد، جدایی این دو از یکدیگر است.

هوش مصنوعی: برای تو که در حال حاضر هستی، مرد دانا به آیندهٔ دور رفته و به آغاز آن زمان نزدیک است.

هوش مصنوعی: تو که زندگی‌ات با آغاز و پایان گره خورده است، هرچقدر هم که دیر به پایان برسی، مانند ما که در حال مرگیم، خواهی مرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی که نادان است، به حقیقت و معانی عمیق دست یابد، باید برای او بویی از نادانی و جهالت باقی نماند.

هوش مصنوعی: هیچ موجود زنده‌ای در یک مکان نمی‌تواند همواره ثابت بماند و قدیمی شود. در نتیجه، این حرف باعث خنده و شادی مردمان شهر و روستا می‌شود.

هوش مصنوعی: محل پر از گرد و غبار و بدون برگ است، شاخه‌ها خشک و خاردار، چاه تاریک و ناپسند، و در کل جایی نازیبا و زشت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: تنها فراهم کردن وسیله سفر برای عبور از مسیرهای آینده کافی نیست، بلکه باید همیشه آگاه و پیش‌بینی‌کننده بود تا در مواقع نیاز به کار نیامده نماند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به تو محبت کند و مانند دوستانت به تو احترام بگذارد، در چنین حالتی خوب است که به او محبت نشان دهی. اما اگر کسی همچون گرگ به تو نزدیک شود و نیت بدی داشته باشد، باید مراقب باشی و دوری کنی.

هوش مصنوعی: من هرگز صیادی را ندیده‌ام که به اندازه تو بی‌محابا و فریبکار باشد؛ تو پیر بزرگ و مکار، با ظاهر فریبنده‌ای هستی.

هوش مصنوعی: هر کسی که بعد از تو بیاید و به مکر و نیرنگ بپردازد، بگو که من همان گونه که تو هستی، تو را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: ای دل که خود را فدای دنیا کرده‌ای، به گذشته و آینده‌ات خوب توجه کن و ببین در این مسیر چه کرده‌ای و به کجا رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: به خاطر اشتباهات و لغزش‌های زیادت، به جایی رسیده‌ای که مانند عقابی در چنگال اژدهایی گرفتار شده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر هوش و ذکاوتی داری، امروز باید تلاش کنی و جستجو کنی، ای انسان آگاه، تو از این خطر بزرگ نجات یافته‌ای.

هوش مصنوعی: تو نمی‌توانی از این اژدهای وحشتناک رها شوی، ای پر از اشتباه و خطا، جز به کمک رحمت خداوند.

هوش مصنوعی: ای دوست، لحظه‌ای با خودت فکر کن تا بفهمی که هر عمل ناپسند و زشتی که انجام می‌دهی، پیامد خودش را دارد و سزاوار عواقبش هستی.

هوش مصنوعی: همراهانت رفتند، دیگر درنگ نکن و برای خود توشه‌ای فراهم کن تا از این دنیا که موقتی است، به آن عالم جاودانه برسید.

هوش مصنوعی: جز خواب و خور، چیزی دیگری نمی‌بینم. آیا جز ستاره‌ای درخشنده، کسی هست که در سیرت و رفتار ستاره‌ها بیندیشد؟

هوش مصنوعی: سال‌ها گذشت تا تو نیز از این حرکت و تلاش، حاصل پر از رنج و درد را به دست آوری.

هوش مصنوعی: هر کسی را که می‌بینی یا هر جایی که هستی، گاهی از درد و رنجی می‌نالند و گاهی به خاطر نبودن نعمت و ثروت شکایت می‌کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تو که باید همچون خدایان زراعت و باروری داشته باشی، اکنون به زردی و خشکی گراییده‌ای. چرا در میانه این وضعیت نامناسب، امید و آرزوهای بیهوده را دنبال می‌کنی؟

هوش مصنوعی: اگر به خاطر خدمت به مقامات و بزرگان، با غم و اندوه به سوی آنها می‌روی، بدان که تو از در عقب و پشتی آن‌ها وارد شده‌ای و ارزش تو کمتر شده است.

هوش مصنوعی: به دلیل فراوانی مشکلات و سختی‌هایی که در زندگی برایت پیش آمده، به‌مانند آردی که در آسیاب می‌چرخد، دچار فرسایش و خستگی شده‌ای.

هوش مصنوعی: اکنون که آن معشوق درخشان و زیبا از تو دور شده، بهتر است که عشق و محبت او را از دل خود کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که آن تاریکی که بر سرت مستولی شده، به دل تو نفوذ کند و از دل تو ترس و اضطراب بیرون بیاید، و سپس نور امید و روشنی به دلت برگردد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به زندگی دنیوی بپردازی، باید تلاش و سخت‌کوشی داشته باشی، اما در کارهای معنوی و دینی، نباید بی‌توجه و سست‌نهاد باشی.

هوش مصنوعی: شما به دلایلی زیبا و با ناز حرکت می‌کنید، اما اگر به حقیقت وجودی خود باور نداشته باشید، این زیبایی چه معنا دارد؟

هوش مصنوعی: بدن زیبا و با زینت، اما روحی بدون جمال و نشاط، مانند صورتی مردانه که ظاهرش زنانه است.

هوش مصنوعی: طاووس را خلق کردند و آن را از ابتدا به شکل طاووس آفریدند، اما تو که آدمی هستی، همچنان به آن شکل و زیبایی خود را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: از دوستی دنیا، آدمی می‌شود تحت فرمان امیر و پادشاه، و آرزو می‌کند که بر مرکبی کج و خمیده سوار شود، مانند رنگ حنا که به شکل خاصی در می‌آید.

هوش مصنوعی: ای برادر، چه زمانی به سوی خالق بازخواهی گشت، هنگامی که خود را به خدمت مخلوق نشان نداده‌ای؟

هوش مصنوعی: اگر بخواهی توبه کنی، باید پیش از آن از کارهایی که انجام داده‌ای دست برداری، زیرا این عمل ممکن است تو را به زنجیر کشد و از ارزش‌های حقیقی‌ات که همچون گوهر است، دور کند.

هوش مصنوعی: زمانی که دیگر هیچ تحملی برای تحمل تو نداشته باشم، آن وقت به دنبال پرهیز و پاکدامنی خواهی بود.

هوش مصنوعی: اگر نیت تو این باشد، ای کسی که تمایزی نمی‌دانی، پس تو با خداوند عالم در فریب و راز و ظرافت هستی.

هوش مصنوعی: اگر کار به سمت تو درست باشد، این کار را به سوی دانا انجام می‌دهم و به خدا قسم، اگر اشتباهی در آن باشد، واقعاً اشتباهی خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی که با شیطان مکار آشنا شدی، با فریب و نیرنگ او دیگر چاره‌ای جز آشنایی با دام‌هایش نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد اگر کسی جز فریبکاری‌های مردم ایران را نداند، زیرا از دین پیامبر مصطفی تنها نامی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌بینی که دجال بر امت محمد در خراسان سلطنت و فرمانروایی گسترده است؟

هوش مصنوعی: دوستانش همه به شدت تشنه هستند و از نگاه دوستی و مقام خود، هر یک به شیوه‌ای تلاش می‌کنند تا خود را در نقش ساقی به دیگران معرفی کنند.

هوش مصنوعی: بازار زهد و عبادت کساد شده و جای خود را به گناه و فساد داده است. علم و دانش به حاشیه رفته و بی‌ارزش شده است.

هوش مصنوعی: ترکان در گذشته در خراسان و در برابر مردان، در وضعیت کم‌قدری و ناتوانی قرار داشتند، مانند زنان خانه‌دار.

هوش مصنوعی: امروز دیگر افراد آزاده از اینکه به خاطر منافع دنیوی به ترک‌ها تکیه کنند، شرمنده نیستند.

هوش مصنوعی: ای خدا، آب طمع از انسان‌ها را گرفته و موجب شرم ما شده است. ما را تو به عنوان نگهبان در مقابل این آفت آسمانی حفظ کن.

هوش مصنوعی: اگر شعرهای حجت را به عنوان دلیل بر خودت بخوانی، اگرچه آن گفتهٔ کسائی کهن باشد، به آن دلیل بسنده نکن.