هوش مصنوعی: ای کسی که همیشه همراه باده و می‌باشی، امیدوارم تا زمانی که زنده‌ای، به پایان خوشی برسی.

هوش مصنوعی: وقتی دشت سبز و نرم مانند حریر پوشیده می‌شود، احساسی شاداب و خوشایند از نام و یاد آن می‌رسد.

هوش مصنوعی: گاهی به دشت می‌رود و به تماشا می‌نشیند، و گاهی زیر سایه‌ی درخت بادام خوابش می‌برد.

هوش مصنوعی: ماه تموز گذشته و سی یا چهل روز بر تو گذشته است، ولی تو هنوز در این بی‌خبری و نادانی باقی مانده‌ای.

هوش مصنوعی: خوش است که در صبح زود از لباس به جام روحانی منتقل شوی، اگر با محبت و خواست دل باشد.

هوش مصنوعی: اما بدانی که در نهایت کارها به پایان می‌رسند. به آینده بیندیش و ببین که چه مشکلات و فتنه‌هایی در انتظار است.

هوش مصنوعی: همواره در تعقیب و پیگیری هستی، اما غافلی که خود به دام افتاده‌ای.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی برای تو از این دنیا وجود ندارد، هرچند که مانند سیاره بهرام در آسمان درخشان و زیبا باشد.

هوش مصنوعی: فردا شاید نیاز باشد که با عصا راه برویم، اما امروز چرا مانند کبکی بی‌پروا و مغرور حرکت می‌کنی؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زلفی که به آن اشاره شده، به زیبایی و جذابیتی خاص اشاره دارد. می‌توان گفت که این زلف، شکل و حالت خاصی دارد که نظرها را به خود جلب می‌کند. در اینجا، به زیبایی و فریبندگی زلف تکیه شده و نشان می‌دهد که گاهی اوقات نباید به جزئیات بی‌جهت توجه کرد و بهتر است از زیبایی‌ها لذت برد.

هوش مصنوعی: به خاطر حرص و طمع، در زمان ناهار مانند کرگس به خوردن می‌پردازد و در وقت شام نیز به همان شکل مشغول غذا خوردن است.

هوش مصنوعی: من خواهان انصاف از تو هستم و این خواسته‌ام را با شدت بیان می‌کنم، اما وقتی تو ستم می‌ورزی، خود را بی‌چشم‌پوشی نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که ظلم و ستم در شب و روز ادامه دارد و افراد برای به دست آوردن قدرت و منافع شخصی به این کار مشغول هستند.

هوش مصنوعی: در این دنیا مشکلات و سختی‌های زیادی وجود دارد، اما در دین و اعتقادات، دیده می‌شود که کم‌حالی و سستی بیشتر است، و افراد در فعالیت‌های دینی معمولاً در میانه‌ی راه می‌مانند و به‌طور کامل جدی نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: پیامبری به سمت تو نیامده است یا اینکه تو آن‌چنان که باید، شایسته و لایق دریافت پیام نیستی.

هوش مصنوعی: هر روز به شیوه‌ای جدید و متفاوت زندگی کن، گاهی در عمق و جدیت، و گاهی بر فراز و با آسایش.

هوش مصنوعی: اگر به بی‌احترامی ادامه دهی، می‌توانی خشم و کینه‌ی دانشمندان را به جان بخوری.

هوش مصنوعی: هرگاه کسی از دوستان و آشناها مهمان شما شود، باید از خوردن و نوشیدن در کنار او لذت ببری و آرامش داشته باشی.

هوش مصنوعی: اگر به ناصبی‌ها نسبت دهی عمر را، یا او را شیعه‌ات نامی کنی، علی!

هوش مصنوعی: زمانی که ضعیف و ناتوان می‌شوی و با زهد و پارسایی زندگی می‌کنی، مانند بو یزید بسطامی، بزرگ و معتبر می‌شوی.

هوش مصنوعی: با مردم عادی صحبت می‌کنی و خودت را از افراد خاص می‌دانی، اما در عمل به افراد عادی نزدیک‌تر هستی و کمتر با افراد خاص ارتباط داری.

هوش مصنوعی: ای حجت، تا کی با این بی‌توجهی و بی‌حالی، بار ناکامی و مشکلات را بر دوش خود می‌گذاری؟

هوش مصنوعی: دوست داشتن و حسرت باغ و زیبایی‌هایش، دردی جز زشتی و ناپختگی نمی‌افزاید.

هوش مصنوعی: ابلیس دشمن توست چون تو آدمی هستی که به قوانین و اصول پایبندی و از آنها پیروی می‌کنی.

هوش مصنوعی: در این اشعار به معنای این است که نباید به خاطر دردها و مشکلات، شتابزده و نگران شد. مانند نوح که در زمان خود کسی بود که همه‌چیز را با صبر و استقامت تحمل کرد، باید با آرامش و حکمت به سختی‌ها نگاه کنیم. در واقع، می‌گوید که صبر و تفکر در برابر چالش‌ها، می‌تواند ما را به آرامش و پاسخی درست برساند.

هوش مصنوعی: اگر چه از نظر ظاهری بدن‌هایی داریم و در این دنیا زندگی می‌کنیم، اما روح ما همانند روح‌های بزرگ و شریف است.

هوش مصنوعی: ای منبع پیروزی و موفقیت، همه پادشاهان به تو پناه می‌آورند و تو همچون جوانمردی با بزرگی در کنار آنها هستی.

هوش مصنوعی: من در علم تو، همچون بنده‌ای از ثروتمندانی هستم که به علم تو وابسته‌اند؛ زیرا تو از تمام جهان، بی‌نهایت ثروتمند و توانگر هستی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که انسان انجام می‌دهد، پایانی دارد و در دنیای محسوس نیز هر چیز به یک نقطه خاص می‌رسد.

هوش مصنوعی: من در برابر دشمنانت از شمشیر خود استفاده می‌کنم، و تو دارای ذوالفقار و ویژگی های خاص خود هستی.