هوش مصنوعی: چرا ای پیر خردمند و هنرمند، دوباره دلت را بر اسب آرزوهای بی‌پایه سوار کردی؟

هوش مصنوعی: دین را مانند درختی تصور کن که شیرینی حکمت در آن نهفته است، آن را بکار و در هر زمانی از آن میوه‌های شیرین برداشت کن.

هوش مصنوعی: تنها حکمت می‌تواند دلایل و انگیزه‌ها را روشن کند و درک عمیق‌تری از زیبایی‌های ظاهری، مانند چهره و جذابیت‌های آن، ارائه دهد. حکمت همچون زرگری است که می‌تواند زیبایی واقعی را از ظواهر بیرونی تمییز دهد.

هوش مصنوعی: این مکان جایی است که تو می توانی در آن زندگی کنی و از آن بهره‌مند شوی. ای مرد که در سفر هستی، از اینجا بهره‌برداری کن و از تمام توشه‌ات برای این سفر استفاده کن.

هوش مصنوعی: آری، اصل و ریشه تو از خاک است، اما نیک بنگر به این که چه چیزی باعث شده که تو این‌گونه هنری و باارزش شوی.

هوش مصنوعی: چرا در این چهل سال که در دنیا به سر برده‌ای، دل آگاه تو از راه راست دور شده و گمراه شده است؟

هوش مصنوعی: من می‌توانم راهی به سوی ایمان به تو نشان دهم، اما اگر تو از این نصیحت که همچون پند پدر است در دل نگیری، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: این جهان، گذرگاهی است که باید با پرهیز از گناه و انجام نیکوکاری به سرعت جلو بروی. پس مراقب باش و از این دنیا که گذراست، با دقت و احتیاط عبور کن.

هوش مصنوعی: تبرزین را پرتاب کن و به پندی که می‌زنم گوش کن، زیرا من هم در مثل تو به تبرزین می‌زنم که کار آن چیست؟