هوش مصنوعی: این گنبد آسمانی، با رنگ آبی‌اش که هیچ روزنی ندارد، در برخی مواقع شبیه باغی زیباست و در بعضی دیگر مثل بیابانی خشک و خالی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من تا به حال نه خانه‌ای دیده‌ام و نه شنیده‌ام، جز این که نیمی از زندگی‌ام شبیه بیابان بوده و نیمه دیگر گلستان.

هوش مصنوعی: به طور ناگهانی، باغش پر از گل می‌شود، اما وقتی که از دیدار تو دور می‌شود، بیابانش نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی اشاره دارد به اینکه گوی سیاهی که در وسط خانه آویخته شده، نه با طناب محکم شده و نه بر روی ستونی قرار دارد. این دو موضوع به وضوح نشان می‌دهند که این گوی در حالتی معلق و بدون قید و شرط قرار دارد. در واقع، این تصویر به نحوی به عدم ثبات و تکیه‌گاهی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: این توپ سنگین را چه کسی به هوا پرتاب کرده است؟ تا چه زمانی باید از بوی عطر تخت سلیمان شگفت‌زده باشیم؟

هوش مصنوعی: این گوی مانند یک سفره بزرگ و رنگارنگ است که در یک ایوان پر از نعمت و خوشگذرانی قرار داده شده است.

هوش مصنوعی: وقتی در این خانه از تو دعوت کرده‌اند و سفره‌ای گسترده‌اند، باید بدانیم که چه کسی شایسته‌ی نشستن بر این سفره و حضور در این مکان است.

هوش مصنوعی: آیا از این میز و این مکان خبری از تو هست؟ ای کسی که روی این زمین به مانند مهره‌های بازی حرکت می‌کنی!

هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی به این دنیا و گردش آن نگاه کنی، در حالی که این چرخ زندگی با زیبایی و درخشندگی‌اش به تو نشان می‌دهد؟

هوش مصنوعی: چشم آسمان، این گنبد گردان، همیشه زمین تیره را زیر نظر دارد و به آن نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: یک معدن در این کره وجود دارد که پر از جواهرات و دانه‌ها است. این چشم به خاطر این جواهرات در این معدن باقی مانده است.

هوش مصنوعی: کسی که در پی این گوهر ارزشمند است، باید با توجه به دشواری‌هایی که در چهارفصل سال از جمله تابستان، زمستان، بهار و پاییز وجود دارد، تلاش کند.

هوش مصنوعی: این دُرّ از این معدن وقتی که به یک سطح بیافتد، سنگی دیگر از آن تولید می‌کنند، سپس از نهاد و اساس خود به آن شکل می‌دهند.

هوش مصنوعی: من ابتدا تو را به چیزی شبیه زمین تشبیه کردم و سپس به این نتیجه رسیدم که چیزی جز وجود و وجود انسانی خودت نیستی.

هوش مصنوعی: ای جواهر بی‌رنگ، در این مکان دوم خود را رنگین کن و به صورت سنگ درآی، ولی از ناتوانی و سردرگمی پرهیز کن.

هوش مصنوعی: وقتی قیمت یاقوت به اندازه آب است، تو می‌دانی که منظور من چیست، ای کاردان و آگاه.

هوش مصنوعی: بدن تو ارزشمند و گرانبهاست، مانند یک صدف زیبا که درونش جان تو مانند مرجان درخشان است.

هوش مصنوعی: مرجان تو از جنس خدایی است و به واسطه حکمت و دانش به وجود آمده است. این مرجان برای تو روح و جان بخشیده است.

هوش مصنوعی: مراقب باش که جان خود را بی‌احساس نگذاری، زیرا رحمت خداوند تنها به موجودات زنده می‌رسد.

هوش مصنوعی: روزی خواهند شکافت این صدف تیره را، تا شاید به یاد نبودی که غافل و بی‌خبر مانده‌ای، بیفتی.

هوش مصنوعی: مواظب باش که اینجا آمدی، نباید خیره و دلسرد و بدون نان و آب و پوشش بروی.

هوش مصنوعی: به جز کارهای دشوار و راه‌های پرفراز و نشیب، هیچ چیز ارزشمند نیست. انجام کارهای خوب باید بر اساس اندازه‌گیری و سنجش دقیق باشد.

هوش مصنوعی: هیچ فرد باهوشی چیزی را به قیمت بالا نمی‌خرد، هر زمان که چیزی بهتر و با ارزش‌تر را به قیمت مناسب‌تر پیدا کند.

هوش مصنوعی: باغی که در آن هستی، مملو از نعمت‌های خداوند است. بدان که قوانین و اصول حاکم بر این باغ، پر از ثمر و برکت است و درختان بسیار زیادی در آن وجود دارند.

هوش مصنوعی: در این باغ، درختان بسیار وجود دارند که برخی از آنها نتیجهٔ رحمت و لطف الهی هستند و برخی دیگر از عواقب و تأثیرات منفی شیطان.

هوش مصنوعی: ای مردی که در حال عبوری، اگر تمایل داری از نعمت و میوه‌های این باغ ارزشمند بهره‌مند شوی، اقدام کن.

هوش مصنوعی: یک کشاورز در باغ وجود دارد که فردی دانشمند و مشهور است. پس در این باغ فقط باید طبق دستورات او عمل کرد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی میوه‌ای به دست بیاوری، باید به سمت باغی بروی که در آن میوه‌دار و زیباست. به سمت جایی نرو که بی‌میوه و پر از خار و آزار است.

هوش مصنوعی: نخل به خاطر بلندی‌اش شناخته می‌شود، اما سپیدار هم در مقایسه با آن، دارای بار بیشتری است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ها از نظر نوع یکی هستند، اما یکی از در قصر وارد شده و دیگری از در یک خرابه.

هوش مصنوعی: ابرهای سیاه و بلندی که شبیه دود به نظر می‌آیند، اما به تدریج از آن دود جدا می‌شوند و به باران تبدیل می‌شوند.

هوش مصنوعی: هرچند که هر دوی شما در یک مکان حضور دارید، اما یکی از شما در مقام بالاتری قرار دارد، ای پسر، پس خودت را بهتر نشان بده.

هوش مصنوعی: هر کسی که نسبت به پدرش احترام نگذارد و نامش را بر زبان نیاورد، به مانند این است که در حالی که در اوج بحران و طوفان قرار دارد، نمی‌تواند از آن عبور کند و دچار مشکل خواهد شد.

هوش مصنوعی: به مانند تفاوتی که بین انسان‌های خردمند وجود دارد، تفاوتی نیز بین مقام پیامبری و وحی الهی در نزد دو شخصیت محمد هست.

هوش مصنوعی: کشاورز و صاحب‌خانه، اینجا پیامبر است. او رئیس و بزرگ‌مرد انسان‌ها و نماینده خداوند است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه ستمگران زیادی وجود دارند، اما فرزند پیامبر در این دنیا مانند نگهبانی از باغ است.

هوش مصنوعی: گرچه باغ میوه‌ای خوش نداشت، اما کشاورز به خاطر وجود پشه و کرم، باغ را به کسی نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: هرچند که در خانه‌ات موش‌ها زندگی می‌کنند، تو بی‌توجه به آن‌ها به نظاره‌ی موش‌ها نشسته‌ای و آن‌ها را نادیده گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: در خانهٔ تو، موش در سوراخ پنهان شده است. او را چه فایده دارد که خانه و ایوان داشته باشد؟

هوش مصنوعی: اگر موش به هیچ‌وجه از محیط خود، مانند گنبد و ایوان، خبر ندارد، پس انسان نادان چگونه می‌تواند از دین و ایمان مطلع باشد؟

هوش مصنوعی: هرچند که فرد نادانی بر منبر بنشیند و صحبت کند، اما هرگز نمی‌تواند هم‌پایه و هم‌رتبه با آگاهان شود.

هوش مصنوعی: اگر زاغ سیاه از بلبل باغ بخواهد، نمی‌تواند آواز خوش او را ببیند و سرودهایش را تکرار کند.

هوش مصنوعی: حکمت از درون انسان بیرون می‌آید و نه از منبر خورشید. این حکمت بر جهان نور می‌افشاند و برتری آن به مراتب بیشتر از دیگر چیزهاست.

هوش مصنوعی: قرآن کتابی است که به ما آموزش می‌دهد و هر کسی که قدرت و شجاعت دارد، باید آماده باشد که در این عرصه حاضر شود و فعالیت کند.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این مفهوم می‌پردازد که تا چه زمانی می‌توان بر روی موضوعات مشابه و تکراری تأکید کرد و منتظر جستجو و حرکت در مسیر جدید بود. به نوعی، به نیاز به پیشرفت و فرار از یکنواختی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: ترجمه این بیت به زبان ساده این است که تلاش برای فهم عمیق و تفسیر کتاب‌ها کار سخت و پیچیده‌ای است، اما خواندن خود نوشته یا نامه‌ای که در دست داریم، کار آسانی است.

هوش مصنوعی: اگر با کاه دانه‌ها را مخلوط کنی، به این معناست که چیزی با ارزش را تلف می‌کنی. همچنین، اگر بخواهی این موضوع را با بوذر (شخصی در داستان) در میان بگذاری و به او بگویی، باید دقت کنی که نکاتی را که به تو گفته‌اند به خاطر بسپاری و عمل کنی.

هوش مصنوعی: اگر کسی را که پوستش را خورده‌اند، به حال خود رها کن، زیرا در خوردن پوست هیچ سودی نیست. خودت را به زحمت نینداز و به دردسر نینداز.

هوش مصنوعی: معنی کلام خدا را فقط پیامبر می‌داند و اگر تو غیر از این بگویی، آن دروغ است.

هوش مصنوعی: هیچ کس جز خاندان پیامبر توانایی و قدرت انجام این کار شگفت‌انگیز را نداشت.

هوش مصنوعی: همان‌طور که عصا هرگز به شکل مار تبدیل نشد، جز از طریق دست موسی، تو هم به طریقی خاص می‌توانی به قدرت و توانایی‌های خود دست یابی.

هوش مصنوعی: هرچند طوطی سخن بگوید، اما هیچ‌کس نمی‌تواند مفهوم کلام او را درک کند و او همواره بی‌نظم و بی‌سامان است.

هوش مصنوعی: ای کسی که با نیرنگ و تقلید، قرآن را می‌خوانی، مثل مرغی هستی که تنها به تقلید از دستان دیگران آموزش دیده است.

هوش مصنوعی: این نوع خواندن شبیه صحبت‌های پرنده است و هیچ نتیجه‌ای ندارد؛ بی‌فایده و فاقد معنا و دلیل است.

هوش مصنوعی: اگر چیزی را بخوانی که معنایش را نفهمی، هیچ بهره‌ای از آن نمی‌بری جز درد و ناله.

هوش مصنوعی: هرگز تشنه‌ات نمی‌شود تا زمانی که آب ننوشی، حتی اگر به دیگران بگویی که آب واقعاً وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر به سمت موسی و هارون بازنگردی، هرگز نمی‌توانی از فرعون و هامان دور شوی.

هوش مصنوعی: می‌گویند که پیامبر ما، وقتی از این دنیا رفت، دین و پیروان خود را به فلان و به‌مان سپرد.

هوش مصنوعی: پیامبری که عقل و خرد را درک نمی‌کند، متعلق به ملک خدایی است که از قلمرو قیصر و از سرزمین خاقان فراتر است.

هوش مصنوعی: هیچ ملکتی هرگز سرزمین خود را به بیگانه‌ای واگذار نکرده است، پس نامهٔ پادشاهان جهان را با دقت مطالعه کن.

هوش مصنوعی: آیا هیچ مسلمانى می‌تواند دارایی‌اش را به همسایه‌اش بدهد و به دختر، داماد و نوه‌اش چیزی ندهد؟

هوش مصنوعی: برخی از مردم به سوی شما آمده‌اند، در حالی که پیامبر طبق وعده خداوندی که داور و پاک است، به آن‌ها کاری نکرده است.

هوش مصنوعی: چرا چنین سخنان بی‌پایه و اساسی می‌گویید؟ ای کسانی که فکر شما تحت تأثیر آتش نافرمانی قرار گرفته است!

هوش مصنوعی: سپس متوجه خواهید شد که این سخنان بی‌فایده است، زیرا از اندوه و حسرت چنان به درد آمده‌اید که مانند سنگی زیر دندان احساس درد می‌کنید.

هوش مصنوعی: کسی که امروز از کارهای بد خود پشیمان نیست، بهتر است در روزهای آینده از پشیمانی و حسرت دور باشد.

هوش مصنوعی: کودک هیچ‌گاه به سود پیری حسرت نمی‌خورد، زیرا هرگاه که احساس کند از دبستان فاصله می‌گیرد و به سوی خردسالی می‌رود.

هوش مصنوعی: هر کسی که در تابستان در سایه استراحت کند و خوابش ببرد، در شب‌های سرد زمستان با گرسنگی روبرو خواهد شد.

هوش مصنوعی: حسرت و درد و غم هیچ فایده‌ای ندارد وقتی کسی بیمار می‌شود و در محلی مانند سامره به سر می‌برد، در حالی که علاج او در جایی دور مانند بدخشان است.

هوش مصنوعی: هرگز نباید از دزد بی‌مایه، که نه سلطان است و نه حاکم، به‌دنبال توبه و اصلاح بشود، زمانی که به زندان افتاده است.

هوش مصنوعی: فرزند پیامبر مقام و جایگاه جد خود را به دست آورده و به آسمان غرور و افتخار را هدیه داده است.

هوش مصنوعی: چیزی که برگزیده است، همان چیزی است که خداوند آن را انتخاب کرده است؛ پس چرا بیهوده درباره چیزهای بی‌معنا و بی‌هدف سخن بگوییم؟

هوش مصنوعی: در جایی که پیامبر بر اساس فرمان الهی نشسته بود، امروز فرزند او نیز به همان فرمان نشسته است.

هوش مصنوعی: آن کسی که تو انتخاب کرده‌ای، در واقع خداوند او را انتخاب نکرده است؛ در دنیا کسی را نمی‌دانی که بهتر از خالق عالم باشد.

هوش مصنوعی: ای پیر، خداوند هرگز سگی را نخواهد پذیرفت، حتی اگر تو آن را چاق و فربه کنی، من از تو به خاطر این کار قربانی می‌شوم.

هوش مصنوعی: ای محبوب، تو فرزند پیامبر هستی و بهتر است که راهت را از دانش و حکمت او بیاموزی و به سوی بهشت و نعمت‌های خداوند حرکت کنی.

هوش مصنوعی: به در خانۀ او برو که اگر مانند سلیمان بزرگ باشد، جان تو از درد و رنج آزاد خواهد شد.

هوش مصنوعی: ای پروردگار همه نسل‌های آدم، با قدرت سلیمان و حکمت لقمان.

هوش مصنوعی: زمانی که در باغ شریعت از انصاف و عدل تو آثاری بوجود آمد، از نیکی و احسان تو نیز نشانه‌هایی نمایان گشت.

هوش مصنوعی: دین به وسیله تو جلا یافت و این دنیا به زیبایی تو درآمد. حکمت به واسطه تو نو شد و بدعت‌ها به وسیله تو شکل گرفتند.

هوش مصنوعی: وقتی که نام تو را در سخن بیان می‌کنم، برکت و خوش‌اقبالی تو باعث می‌شود که گل و گیاهان خوشبو رشد کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که بنده‌ات، مستنصر بالله، یعنی درخواست کمک از خداوند می‌کند، زمین یمگان پر از مشتری و فراوانی می‌شود و مانند زهره (سیاره زیبا) درخشان و سرسبز می‌گردد.

هوش مصنوعی: بدخواه تو چنان از نام تو رنج می‌برد که گویی نور ماه تو را می‌بیند و او مانند کتان سست و ضعیف است.

هوش مصنوعی: اگر همگان یک نامه واحد شوند، عدالت و سعادت آن نامه تنها از دستان تو می‌تواند نشأت بگیرد.

هوش مصنوعی: محتاج تو بسیارند که دشمن و بدگوی بنده‌ات زیاد است، اما در درگاه تو مهمان کمیاب است.

هوش مصنوعی: ای حجت بزرگ که در یمگان نشسته‌ای، سخنان تو در دل و جان دشمنان به شدت تاثیر گذاشته و همچون تیر به آنها نشانه گرفته است.

هوش مصنوعی: اگر خاک خراسان تو را نپذیرد، نگران نباش؛ خوشنودی خداوند از خاک خراسان بهتر است.

هوش مصنوعی: به حکمت و ستایش فرزندان پیامبر اشعاری می‌سرایم، همان‌طور که حسان در هر لحظه می‌کرد.

هوش مصنوعی: شعرت باعث افسردگی و ناراحتی من شده است. این گنبد آسمان که به این شکل بر افراشته شده، چه کسی آن را برافراشت؟

هوش مصنوعی: در مورد وزن شعر، به نظر می‌رسد که شما در مورد یک نوع وزن ادبی خاص صحبت می‌کنید که به هزج تعلق دارد. این وزن به ما می‌گوید که چگونه می‌توانیم واژگان را به گونه‌ای ترتیب دهیم که زیبا و موزون باشند. هر بخش از این وزن به نوعی شبیه به یک الگو یا نقشه است که به ما کمک می‌کند تا در نوشتن شعر ساختاری منظم و هارمونیک داشته باشیم.