هوش مصنوعی: اگر تو ای گردشگر آسمان، مادرم هستی، چرا من و تو دیگر وجود نداریم؟

هوش مصنوعی: ای خردمندان، در این دنیا چه کسی می‌تواند با چنین بدسیرتی و بی‌وفایی که مادر من دارد، برخورد کند؟

هوش مصنوعی: من در سن پیری به جوانی دنیا نگاه می‌کنم. اگر نبود که از این مادر بسیار بزرگ‌تر و برتر هستم، چه می‌شد؟

هوش مصنوعی: مشکلی برای من به وجود آمده و موضوع بسیار جالبی است که راهی برای حل آن در ذهنم پیدا نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: یا زمانه از من می‌گذرد یا من از زمانه می‌گذرم.

هوش مصنوعی: این جهان اکنون به گونه‌ای شده که انسان‌ها به هم ظلم می‌کنند و در این شرایط، اگر به حرف من اعتقادی نداری، بهتر است به حقیقت اوضاع نگاه کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که دنیا در حال گذراندن لحظات خود است، من نمی‌دانم تا کی باید به غم او بپردازم.

هوش مصنوعی: ای برادر، اگر من را ببینی نمی‌توانی باور کنی که من همان ناصر هستم.

هوش مصنوعی: وقتی همه چیز در زندگی من تغییر کرده است، آیا هنوز همان جوهر اصلی‌ام باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: زیبایی و عطر و رنگ، ویژگی‌های ظاهری من هستند؛ اما این ویژگی‌ها در برابر جوهر واقعی من کم‌ارزشند.

هوش مصنوعی: در گذشته همچون شیر نیرومند و شجاع بودم، اما اکنون به حالتی ضعیف و ناتوان تبدیل شده‌ام و در میان گرداب مشکلات محصور شده‌ام.

هوش مصنوعی: من گل سرخی بودم در باغی زیبا و با رنگی تازه، اما اکنون به مانند نیلوفر شده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به کلاه یا کلاهی سیاه اشاره می‌کند که بر سر داشته و حالا آن را از سر برداشته و شسته است. این عمل، نمادی از رهایی یا تغییر وضعیت اوست، که نشان می‌دهد زمانی سخت و طولانی را پشت سر گذاشته و اکنون آزاد شده است. به نوعی، به پایان یک دوره و آغاز دوره‌ای جدید اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به دنیا فریب خورده‌ام، طبیعی است که هر آسیبی که ببینم سزاوار خودم است.

هوش مصنوعی: اگر دنیا تو را با زیبایی‌ها و فریب‌هایش جذب می‌کند، من به آن فریب و دروغ اعتقادی ندارم.

هوش مصنوعی: آنچه با تو انجام خواهد شد که با من انجام داده‌اند، درست است. حالا جلوتر بیا و خوبObserve کن.

هوش مصنوعی: اعمال او را بر من عرضه کن تا من تو را از این گردونه به محضر خود برسانم.

هوش مصنوعی: ای مسلمانان، فریب زیبایی‌های دنیا را نخورید؛ من بر این نکته گواهی می‌دهم که دنیا فریبنده است.

هوش مصنوعی: اگر ابلیس با شما پیمان ببندد و به آن وفا کند، من به نادانی خود اعتراف می‌کنم.

هوش مصنوعی: این دنیا، پسرم، عمری طولانی است و در هر گوشه‌اش دوستان و همراهان بهتری برای من پیدا می‌شوند.

هوش مصنوعی: رفتم با او به دنیای تاریک و عمیق، تا اینکه تو به من گفتی که کس دیگری مانند اسکندر وجود دارد.

هوش مصنوعی: او مرا به زیر پای خود سپرد و من نیز هرگز او را فراموش نخواهند کرد.

هوش مصنوعی: اگر دنیا اکنون در مقابل من دشمنی کند، من با علم به توحید، با آن دشمن مبارزه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از این دنیا دور نیستم، زیرا من بزرگ خاندان علی هستم.

هوش مصنوعی: سردار بزرگ و با عظمت زمانه که به خاطر نور و شکوهش بر آسمان‌ها می‌درخشد، من نیز از برکت وجودش بهره‌مند هستم.

هوش مصنوعی: اشعار من را روشن و دل‌ انگیز کرد. اگر می‌خواهی، حالا می‌توانی نگاهی به دفترم بیندازی.

هوش مصنوعی: ای صاحب عقل و درایت، اگر نام من را از این نادان‌ها بشنوی، مرا جزو آن‌ها حساب مکن، زیرا که من باهوش‌تری از آنچه به نظر می‌آیی هستم.

هوش مصنوعی: از جهل و نادانی مردم، مانند روز روشن، همسر و هم‌نشین من پاک و بی‌آلایش است.

هوش مصنوعی: امروز و در روز قیامت، هیچ کینه و دشمنی با ابوبکر و عمر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این کارها و ترفندها معمولاً از دست افراد عادی بر می‌آید، اما من شگفت‌زده هستم و نمی‌توانم آن را باور کنم.

هوش مصنوعی: یکی می‌گوید که سلمان امام بوده و دیگری می‌گوید که من با عمر هستم.

هوش مصنوعی: این بیان نشان‌دهنده این است که نعمان به معتقدات خود پایبند است و بر این باور است که مذهب او بهتر از مذهب شافعی است. در عین حال، احترام و ارادتش به شافعی را نیز بیان می‌کند، حتی اگر با آن مخالفت داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم کسی را به طور تصادفی بخرم، مثل این افراد، بدون شک من دیوانه هستم.

هوش مصنوعی: من را به عنوان شاعر نشناس، بلکه به عنوان کسی که در مسیر پیامبر حرکت می‌کند، بشناس. هرچند که شاعر هستم.

هوش مصنوعی: چند بار از من می‌پرسی که به چه راهی می‌روم؟ من به راه و آیین پیامبر ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: وقتی که به سوی کارهای نیک می‌روم و به خوبی‌ها مشغول هستم، چه اهمیتی دارد اگر برخی افراد جاهل و ناپسند به من انتقاد کنند؟

هوش مصنوعی: اگر خورشید به عنوان دلیل و شاهد پیش من بیاید، بی‌تردید از او درخشان‌تر می‌شوم.

هوش مصنوعی: من برای افراد دانا دلیل‌هایی از ظاهر ارائه می‌کنم، اما برای خودم استدلال‌های عقلانی را در نظر می‌گیرم.

هوش مصنوعی: به شخص آگاه و دانا، درویش خود را به طرف حقیقت نشان می‌دهد و از دور باطل فاصله می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من هیچ پادشاهی برای آز و امتحان ندارم، فقط خودم را دارم و هیچ مشابهی هم به من نیست.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر مال و ثروت تو را بر گردن بگذارم، پس در واقع بر من خطا کرده‌ است، ای مادر.

هوش مصنوعی: ای برادر، در درون من چنان کوهی از احساسات و قدرت نهفته است که اگر تو به ظاهر لاغرم فریب بخوری، دچار اشتباه بزرگی شده‌ای.

هوش مصنوعی: من از آسمان بالا‌تر می‌روم، هرچند که مدتی به این شکل در این دنیا مشغول هستم.

هوش مصنوعی: شخصی که عزیز و محبوب من است، مانند یک دیدگاه زیبا است که از آنجا می‌توانم به آسمان بلند پرواز کنم.

هوش مصنوعی: ای پسر، تو از این دید زیبا فاصله بگیر و خود را به آنجا برسان، در حالی که من هنوز در اینجا منتظرم.

هوش مصنوعی: من به مانند منبری هستم که سخنانی پندآموز را ارائه می‌دهد. حالا که در این موقعیت قرار دارم، به حرف‌هایم گوش کن و از آن‌ها درس بگیر.