یَا غَایَةَ آمَالِ الْعَارِفِینَ
قصیده های ناصرخسرو را می خواندم که رسیدم به این بیت:
وقت خزان به بار رزان شد دلم خراب
وقت بهار شاد به آب و گیا شدم
خود جنابش فرموده:
"شراب پیوسته خوردمی. پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: "قولوا الحق و لو علی انفسکم. " شبی در خواب دیدم یکی مرا گفت: "چند خواهی خوردن از این شراب که خرد از مردم زایل کند. اگر به هوش باشی بهتر." من جواب گفتم که "حکما جز این نتوانستند ساخت که اندوه دنیا کم کند." جواب داد که "بیخودی و بیهوشی راحتی نباشد. چیزی باید طلبید که خرد و هوش را بیفزاید" چون از خواب بیدار شدم آن حال تمام بر یادم بود. بر من کار کرد و باد خود گفتم که " از خواب دوشین بیدار شدم باید که از خواب چهل ساله نیز بیدار گردم." ."
این بنده ی خدا از باده توبه کرده و رهسپار کعبه شده بود. خود را به بیت الله الحرام رسانده بود که استغفر الله ربی واتوب الیه و بعد رفته بود مصر و افتاده بود در تور اسماعیلیه و خیال کرده بود که حالا کارش درست شده و البته ما چه می دانیم؟ شاید خدا از او قبول کرده باشد که "حالا تو همینجوری هم بیای پیش ما خیلی خوبه." فرقه ی مذکور به دوست عزیز ما لقب اقا حجت داده بودند و او هم زود آمده بود خراسان و به همه گفته بود که ای جماعت نادان دور من جمع بشوید که من حجت خدا بر شما هستم و امام زمان (آقای المستنصر فاطمی) به ما گفته که برو مردم را آدم کن و من آمده ام که شما را آدم کنم.
اقا حجت رفته بود خراسان و شروع کرده بود که من ال میکنم و بل میکنم و شراب بد است و کعبه خوب است و خلیفه...است و فعلا هفت امامی ها از همه بهترند و من هم حجت شما هستم. (و مسلم است که ان ها برنمی تابیدند این مهم را)
خبر که به خلیفه ی...(فلان فلان شده ی) بغداد رسید پیغام داده بود به غزنوی ها که پدر فلان کس را دربیاورید و آن ها هم آقا حجت را از خراسان انداخته بودند بیرون که برو یک جای دیگر زندگی کن. و البته صحیح این است که آقا حجت فرار کرده است و به افغانستان امروز ما رفته و یک عده مثل خودش را پیدا کرده است که از مستنصر خان فاطمی خوششان می آمده و جایی بوده به نام یمگان که البته چند تا ا سم دیگر هم داشته است. بگذریم حالا.
جناب ناصر شروع کرده بود به شعر گفتن از نوع فارسی و عربی(البته عربی ان موجود نیست متاسفانه) و خلاصه به همه گفته بود که کسایی (کسایی مروزی خودمان) و این ها و امثالهم باید بروند (بوق بزنند) چرا که حرف های آقایان کهنه شده و امروز این منم که حرف جدید دارم و حامی نسل جوانم.(این شعار از قدیم الایام بوده است) و اگر در آن گیر و دار مذاهب که حاکم (فلان فلان شده ی) بغداد از هر که خوشش نمی آمده انگ رافضی و قرمطی بودن را به او می زده. جاداشت که آقا حجت لااقل به خاطر تشیع اثنی عشری مرحوم کسایی مروزی علم (رایت) حمایت از اشعار او را بلند می کرده است ولی از آنجا که مستنصرخان فاطمی گفته بود تو حجت خدا بر مردم خراسان هستی آقاحجت ما کسایی مرحوم را هم جزو بندگان گذشته ی خود می دانسته که توفیق درک محضر حجت خود را نداشته است.
اقایی که شما باشی(خانم ها هم می توانند این متن را بخوانند) آقا حجت بنا را گذاشته بود که من پرچم دار تقوی هستم و تشیع یعنی همین و بس. شروع کرده بود به تازاندن به فقه عامه و انصافا در این یک مورد خوب...کرده همه را. از حنبل گرفته تا تنبل و زرنگ و کودن و حنفی منفی و این ها. رحم هم نکرده. از صدور جواز نگهداری گلابی در خانه به واسطه ی حکم مالک و فتوای خوردن ساکی (شراب مثلث) توسط حنفی گرفته تا حلیت لواط همه را گفته. (جا دارد واقعا از ایشان تشکر کرد و گفت: دست مریزاد)
به هر حال شخصیت جالبی داشته و هر جا می رفته غوغا می کرده ولی ای کاش اسماعیلیه را انتخاب نمی کرد تا تشیعش کامل می شد.
غفرالله لنا و له والسلام

هجویات قشنگی استاد نوشتید
این ناصر خسرو عزیز رازی رو اشاره کرده است که باید امثال شما اون رو خنثی کنید و ببندید به اسماعیلیه توجه داشته باشید که ایشون از امام زمان نام میبره و میگه در هر عصری بزرگ اون عصر جانشین حضرت است و از یک بیعت با بزرگ وقتش صحبت میکنه همونجوری که جناب مولوی می فرمایند پس به هر دوری ولیی قائم است
آزمایش تا قیامت دائم است
پس این شعر رو گفته که آقا من هر راهی رو بگید رفتم دنبال مسجد و میخانه رفتم چیزی دستگیرم نشد ولی بزرگ دوران خودم تونست من رو نجات بده و دستگیرم باشه
این واژه دستگیری در ادبیات ما به فراوان اشاره شده

از شاه زی فقیه چنان بود رفتنم...کزبیم مور در دهن اژدها شدم
واقعا حق گفتی