هوش مصنوعی: در میان کوه‌ها به یمگان (جایی در ایران) مانده‌ام، نه به‌خاطر ناتوانی و ضعف، و نه به‌دلیل خستگی و فرسودگی.

هوش مصنوعی: عشاق همیشه درباره من صحبت می‌کنند، چه در روز و چه در شب، و در خراسان هم این موضوع مطرح است.

هوش مصنوعی: از حرف و نوشتار من، نامهٔ مانی و نوشته‌هایش بی‌ارزش شدند.

هوش مصنوعی: سخنان من، چه به صورت نثر باشد و چه به صورت نظم، چه نامی دارند در نظر دانشمند؟ جذاب و شیرین است.

هوش مصنوعی: اگر اشعار من را بشنوی، به حدی تحت تاثیر قرار می‌گیری که زبانت بند می‌آید و از بیان کردن عقایدت ناتوان می‌شوی.

هوش مصنوعی: اگر به زمین بیفتی از چرخ سرنوشت، من در دل چرخهٔ زندگی‌ام، به تو وابسته خواهم شد.

هوش مصنوعی: اگر دل تو در این چاشنی گرفتار شده، پس چه نیازی به جدال و جنگ است؟

هوش مصنوعی: تنها سخن من از دل خردمندان است که مسائل دشوار و پیچیده را نمی‌توانند نابود کنند.

هوش مصنوعی: دل من نه به خاطر غم جدایی و نه به خاطر شوق دیدار، به این حال و روز افتاده است.

هوش مصنوعی: عشق همیشه وجود دارد، حتی اگر در جایی غیرممکن به نظر برسد. احساسات و یادها همیشه در دل و فکر ما جا دارند.

هوش مصنوعی: دل من به نظم و غزل دسترسی ندارد و نمی‌تواند به زیبایی‌های غزال (نماد عشق و زیبایی) برسد.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند من وجود داشته باشد، شکار شدن در برابر شرایط زشت غیرممکن است. مانند این است که شیر، که شکاری قوی و بزرگ است، نتواند شغال را صید کند.

هوش مصنوعی: هوا در دلم نیست، و در این مکان هم فضایی برای من نیست تا به گردش بروم.

هوش مصنوعی: دل مانند آتشی است که می‌سوزد و نالیدن از آن درد و رنجی است که به مراتب بدتر از آتش خودِ دل است.

هوش مصنوعی: در این گوشه از دل، هیچ گنجی نیست، من به این جا نیامدم که به زحمت بیفتم.

هوش مصنوعی: مال ناپاکی به دست نخواهد آمد و کسی از آن بهره‌مند نخواهد شد، زیرا خود این مال در اصل وجود نداشته و در اینجا جایی ندارد.

هوش مصنوعی: در این گوشه من هیچ‌کس را ندارم؛ نه آشنایی هست و نه همسایه، نه عمو و نه خاله.

هوش مصنوعی: وقتی که از دیو شکست خوردم و عقب‌نشینی کردم، او گفت که دیگر امیدی به من نیست و اینجا دیگر جایی برای ماندن من نیست.

هوش مصنوعی: در این جای تنگ و دشوار، دل من به شدت رنجور است و در کنار من، عشق به پیامبر و خاندان او آرامش‌بخش من است.

هوش مصنوعی: چشم به راه هستم تا ببینم در این دنیا و زمان جدید چه چیزهایی از این زندگی کهن نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو اطلاعاتی از این وضعیت بد و کهنه نداری، اجازه بده که من در مورد این فعالیت‌های ناخوشایند و منفی برایت بگویم.

هوش مصنوعی: چهره و شخصیت او تحت تأثیر عادت‌هایش قرار دارد و این عادت‌ها به مانند جادوگری در زندگی‌اش عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی بر سر تو تاج می‌گذارد، در آن صورت دوباره عقل و خردت را به زیر پا می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر کسی که هنری ندارد، انتخاب شود، مانند این است که طلا را برگزیده‌اند؛ اما اگر بدون گناه باشی، مثل سفال تو را خوار و بی‌ارزش می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر او با ما بازی نمی‌کند، پس چه چیزی ما را از دنیای درونمان بیرون می‌آورد؟

هوش مصنوعی: زید که بسیار تشنه است، در میان ریگ‌ها و سنگ‌های بیابان در جستجوی آب به سر می‌برد. در همین حال، عمرو در آب زلال و صاف غرق شده و از خنکی آن بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: در گرمای تابستان، یکی در زحمت و تلاش است و دیگری در زیر سایه‌ها آرام و راحت خوابیده است.

هوش مصنوعی: زندگی چه کار دیگری می‌تواند بکند جز اینکه مانند سنگ سخت باشد، در حالی که این فرد نرم و روان است و مانند رود به سمت جلو می‌رود؟

هوش مصنوعی: این زال از چه چیزی به وجود آمده است؟ جز به خاطر این دختر زیبا؟

هوش مصنوعی: این دنیا با تمام زرق و برقش، به سرعت می‌گذرد و هیچ چیز در آن پایدار نیست. در این کائنات بی‌خبر و پرهیاهو، هیچ‌کس نمی‌تواند به راحتی استراحت کند و آرامش بیابد.

هوش مصنوعی: سرنوشت و شانس به سرعت تغییر می‌کند و ممکن است از آن سرزمین که در آن خوشی و سعادت وجود دارد، به سوی نیکی و موفقیت می‌چرخد.

هوش مصنوعی: همه افراد، از رده‌های بالا و پایین، از او خشمگین هستند و چه دانا و چه نادان، همگی از او شکایت دارند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز من از او راضی نیست، به خوبی به اطراف خود نگاه کن، به راست و چپ.

هوش مصنوعی: چه کسی جز من وجود دارد که در برابر او، دچار خفت و شرمندگی شده باشد؟

هوش مصنوعی: چندان که از رفتار او آگاه شدم، دیگر نتوانستم خود را به آن روش عادت دهم.

هوش مصنوعی: ای انسانی که در مسیر جستجوی آزادی و دلبستگی به نیازهای زندگی هستی، به خاطر نادانی‌ات، هفتاد سال از عمرت را به هدر داده‌ای.

هوش مصنوعی: ای خر بدبخت، از این بندگی رها شو و از این وضعیت نجات پیدا کن.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی بی‌چاره و دردمند شوی، به طور جدی و با دقت به خواسته‌های دنیا توجه کن و از آن‌ها بهره‌برداری کن.

هوش مصنوعی: کسی که به تو نظر دارد و به دنبال جلب توجه توست، در میان دو مقام بزرگ به گونه‌ای است که مانند دو قلب در حال تپش است.

هوش مصنوعی: سیل طمع تو را به دنبال خود برد و آبرویت را بر باد داد. شاخ و برگ طمع بر سرت ضربه زد.

هوش مصنوعی: از آرزوهای بی‌اساس و طمع‌های نابجا دوری کن، زیرا این آرزوها مانند درختانی هستند که بار سنگین و ناخواسته‌ای به دنبال دارند.

هوش مصنوعی: به اندازه کافی و معقول بخور و خود را در راهی که باعث ننگ و خجالت می‌شود، نگذار؛ زیرا مانند سنگ و سفال، بی‌ارزش و بی‌هویت خواهی شد.

هوش مصنوعی: زشت است که یک انسان آزاد و آزاده، تحت بندگی طوغان و وابستگان او قرار گیرد.

هوش مصنوعی: آیا از این که نام ناپسندت را ببینی شرم نمی‌کنی، در حالی که به خاطر تمایل به خوشبختی به چنین چیزی تن می‌دهی؟

هوش مصنوعی: اگر جان من هم به کسی تعلق بگیرد که او را نمی پسندم، من چنین چیزی را نخواهم پذیرفت.

هوش مصنوعی: من بلخ را به تو بخشیدم و یمگان آن را گرفت. حالا با این درهٔ تنگ و کوه‌ها و تپه‌ها چه کنم؟

هوش مصنوعی: چون من از تو جدا شدم، تو هم از من جدا شو و این جار و جنجال را کم کن.

هوش مصنوعی: دست من به دامن اهل بیت پیامبر گره خورده و از دیگران خود را جدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من از کسی که خواسته‌اش را داری، دور می‌شوم و برای تو هیچ قصد بحث و جدلی ندارم.

هوش مصنوعی: فصل قضاوت و ارزیابی ما در روز قیامت بر اساس اعتماد به کسی خواهد بود که جز او هیچ موجود با جلال دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: فردا مشخص می‌شود که در پیشگاه خداوند، چه کسی از تو و من گمراه‌تر است.

هوش مصنوعی: بد چه سگی که پستی و فرومایگی‌اش باعث شده است به این دلیل خوب نگاه کند.