هوش مصنوعی: ای کسی که نام تو شنیده می‌شود، باید به دو مفهوم توجه کنی: اول از همه به مفهوم «آجل» (فرجام) دقت کن و سپس به مفهوم «عاجل» (دنیا و امور فوری).

هوش مصنوعی: تقدیر و سرنوشت هر انسانی در زمان مشخصی محقق می‌شود و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را تسریع کند. تنها کسی که شتاب می‌کند، در واقع نمی‌تواند از سرنوشت و جایگاه خود بگریزد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در این دنیا دوام بیاوری، باید بفهمی که این کار آسانی نیست و مشکلاتی وجود دارد.

هوش مصنوعی: با عجله و شتاب در کاری که داری پیش می‌روی، بی‌دلیل خودت را به خطر نینداز؛ چون ممکن است به زودی همه‌چیز را از دست بدهی.

هوش مصنوعی: جهان مانند کشتی‌ای است که اگر به سمت مقصد برود، تو هم باید بروی؛ اگر از آن بیرون نروی و در حرکت نباشی، دل از آن برکن.

هوش مصنوعی: تو داناتر و خردمندتری و این دنیای نادان کجا می‌تواند تو را در خود بگنجاند؟ پس کجاست آن نادانی که شایسته‌ی تو باشد؟

هوش مصنوعی: با فکر خودت نشین و با عقلت گفتگو کن، چون زمانی که از عقل دور شوی، دیگر نمی‌توانی عاقل بمانی.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی که همیشه باقی بمانی و وجودت جاودانه شود، باید از عقل و دانش بهره بگیری تا به هدف و مقصود خود برسی.

هوش مصنوعی: زمانی که خرد و اندیشه درست تو را هدایت کند، دیگر کسی نمی‌تواند به فلاح و کمال برسد جز آنکه از نابغه و فرهیخته باشد.

هوش مصنوعی: عقل برتر و مدیر است، فرمانروایی که بر جان تو حاکم است. جان تو نیز به عنوان یک عامل، تحت تأثیر این عقل قرار دارد.

هوش مصنوعی: تن تو مانند خانه‌ای برای جان توست. آن لحظه‌ها، مانند توده‌ای از گل در آن خانه هستند. در آنجا، مباد که ناامید شوی یا غمگین باشی.

هوش مصنوعی: بدن دوپل به تو وفادار نیست، ای آقا، چرا که این دوپل مقاصد و معانی زیادی را در بر دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که عقل تو به مقام دوست و یار او برسد، تمام وجودت مانند گل شکوفا خواهد شد.

هوش مصنوعی: عقل تو یک طرف است، به زیبایی گل در طرف دیگر نگاه کن و ببین که به کدام سمت تمایل داری.

هوش مصنوعی: سخن این است که وقتی در دنیای مادی غرق می‌شوی و فقط به ظاهر توجه می‌کنی، روح و جانت تحت تأثیر قرار می‌گیرد. بنابراین نباید تنها به زیبایی‌های ظاهری و مادی توجه کنی، بلکه باید به عمق وجود خود و روح خود نیز توجه داشته باشی تا به کمال برسد.

هوش مصنوعی: روح را با کلام به آسمان مبر، و جسم را با شکوفه‌ای از دل به کناری بران.

هوش مصنوعی: سخن دلپذیر و مفید مانند نوشی است که زندگی‌بخش و سودمند است، اما گفتار تلخ و زهرآلود، ناخوشایند و مضر است.

هوش مصنوعی: آنچه که به مانند نوشیدن شادابی و سرور به انسان حال می‌دهد، نام خداوند را به همراه دارد، اما آنچه که به مانند زهر، مضر و خطرناک است، نام او باطل است و از حقیقت دور است.

هوش مصنوعی: اگر زهر تو را تباه می‌کند، پس بدان که این تباهی خود زهر است، ای غافل.

هوش مصنوعی: به حرف‌های بی‌اساس توجه نکن، زیرا آنها مانند زهر برای جان هستند. به حقایق گوش بده و آن‌ها را در دل خود جای بده.

هوش مصنوعی: عدل هدف عقل است و هر کس از این موضوع خوشحال شود، وقتی که می‌گویی «ای عادل».

هوش مصنوعی: قول و عملت را راست و درست نگه‌دار و فریب خورده به یک سمت نرو و در مسیر خود پا بر جا باش.

هوش مصنوعی: هر کسی که کمان را به زه نچسباند، به خاطر تو و برای تو این کار را نمی‌کند. پس زخم او را درمان کن.

هوش مصنوعی: زمانی که سر کسی بر زمین می‌افتد و خونش به پای تو می‌ریزد، تو هم باید بر زخم او مرهم بگذاری.

هوش مصنوعی: این سفر را گروه نیکو به این دلیل آغاز کرده‌اند که وجود شما در این مکان به این شکل است.

هوش مصنوعی: از ناامید نشو و دست از تلاش برندار، چرا که اندیشه‌ات درباره‌ی روزگار و سرنوشت می‌تواند راهگشای مشکل‌های تو باشد.

هوش مصنوعی: برای اینکه عادل شوی، باید هر زمانی که در درونت خود را بر پایه عدالت بسازی و عمل کنی.

هوش مصنوعی: به یاد تشنگان در دشت بیاندیش، ای کسی که در سایه‌ی جوی آب خوابیده‌ای.

هوش مصنوعی: بدی که بر جسم تو می‌آید ناشی از اعمال خودت است، بنابراین خودت را نزن و به خود آسیبی نرسان.

هوش مصنوعی: هر دو فرشته به خاطر اعمالشان در بابل گرفتار مانده‌اند.

هوش مصنوعی: از کسانی که بی‌گناه هستند، کینه و نفرت به دل نگیر، مثل اینکه به یک پرنده بی‌گناه که فقط به خاطر زیبایی‌اش باید مورد احترام قرار بگیرد، آسیب بزنید.

هوش مصنوعی: به درون خودت نگاه کن، هر کسی که به خود و درونش توجه کند، به من نیز نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من به یاد تو در بند و گرفتار است، و اگر تو هم در دل خود به یاد من هستی، پس ما هر دو در این عشق گرفتاریم.

هوش مصنوعی: ای حجت، هرچند که پند را ارزش نمی‌دهند، اما خاموش نباش.