یک نکته‌ی بسیار جالب درباره‌ی بیت آخر بگم: تصحیح بیت آخر احتمال قوی اشتباه است! دلیلم بر اساس نام‌گذاری بحرهای عروضی است، از دیرباز وزن: "مفعول مفاعلن فعولن" را از زیر دسته‌های بحرهزج می‌دانسته‌اند و تقسیم‌بندی می‌کرده‌اند، حال چگونه‌ است که شاعر ادیبی چون ناصرخسرو وزن شعر خود را و نام بحرش را اشتباه تشخیص بدهد و آن را جز بحر مضارع تشخیص بدهد بحر مضارع از زحافهای مفاعیلن و فاعلاتن ساخته می‌شود و حال آن که زحاف مفاعلن از فاعلاتن گرفته نمی‌شده، روی این حساب می‌توانم بگویم بیت آخر اشتباه است

اضافه کنم که ناصرخسرو خود به عروض دانی خویش این چنین تفاخر می‌کند:
علم عروض از قیاس بسته حصاری است
نفس سخن گوی من کلید حصار است

آقای میلاد عظیمی در مورد بیت پنجم عقیده دارند:زلف معلق که برگزیده نصرالله تقوی نیز بوده(دیوان،ص236 )در شعر شاعران مورد توجه ناصرخسرو؛یعنی کسایی(دیوان به تصحیح دکتر ریاحی )و عنصری(دیوان به تصحیح دکتر دبیر سیاقی )سابقه دارد.اما به نظر من این ضبط تحریف شده است و ضبط درست زلفک محلق است؛به معنی زلف حلقه حلقه است.این کلمه به همین معنا در بیتی از کسایی آمده است:آنکه به ضربت فرو گداخت چو ارزیر جوشن خرپشته را به درع محلق (جنگ عبدالکریم مداح،مورخ196 ).
پس با دلی آرام و ضمیری امیدوار بیت ناصرخسرو را چنین میخوانیم:
با پشت چو حلقه چند گویی؟ وصف سر زلف محلق

اضافه کنم که زلف محلق با توجه به وزن شعر زلفک محلق باید خوانده شود که غلط تایپی اتفاق افتاده است.