هوش مصنوعی: شادمانی از هر چیز دیگری در آفرینش ارزشمندتر است. هدف از زندگی و مقام‌های بلند، مثل پرنده‌ای است که بدون بال نمی‌تواند پرواز کند.

هوش مصنوعی: دل خود را به غم بسپار و از یادآوری خوشحالی‌ها بکاه، زیرا هرچه بیشتر در این دنیا به دنبال شادی بگردیم، کمتر آن را پیدا می‌کنیم.

هوش مصنوعی: سعد به عنوان نماد شانس و خوشبختی از آسمان پاک شد. اگرچه سیارات در دوره‌های طولانی ثابت و متحرک هستند، اما اگر سرنوشتی نامساعد بر آن‌ها حکم‌فرما باشد، به تأثیر منفی این سرنوشت اشاره دارد.

هوش مصنوعی: اگر این گرفتاری به خاطر تأثیر اوست، پس خاک بر سر آسمان. و اگر این بلا به خاطر ستاره‌های آسمانی است، پس این ستاره‌ها هم باعث سیاهی و بدبختی‌اند.

هوش مصنوعی: رفیقان و دوستان مانند یک لشکر مرتب و منظم در صف ایستاده‌اند. اما چه شد که رئیس و فرمانده لشکر که باید در میان آنها باشد، اکنون از لشکر دور شده است؟

هوش مصنوعی: ای دیده‌ام، مانند آب خضر، بر خاک بپاش، زیرا که این زمان، زمان سوگواری برای جمشید بزرگ و ثانی اسکندر است.

هوش مصنوعی: دوران در دست خداوند است و او همانند داوری عمل می‌کند. سایه‌بان و حمایت آفتاب به کشور‌های هفت‌گانه، همانا سایه‌ی حق و پناه‌بردار پادشاه مسعود است.

هوش مصنوعی: من در جدایی تو حال و روز کسی را می‌بینم که به شدت پریشان و آشفته است. اما نمی‌دانم آیا این وضعیت واقعی است و من بیدارم یا اینکه در خواب این را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: در روزهای تیرماه، بهار به ناگاه به خزان تبدیل شد، زیرا تقدیر به گونه‌ای نامناسب به سمت او تیر انداخت.

هوش مصنوعی: خود را مانند غنچه‌ای تصور کن که بدون سرش به سوی باد می‌رود. همچنین، به شمشیر بگو که بدون دسته‌اش زهر را بر جای آب می‌نهد.

هوش مصنوعی: تیر را که خون دهان آلوده کرده ببینی، بدان که تا ابد از دست شاهین‌شاه چیزی به دست نخواهی آورد.

هوش مصنوعی: بی‌بدن، او به مانند زره است، هرچند رستم باشد، اما هر لحظه ممکن است از بین برود، مانند بارانی که به سرعت می‌گذرد.

هوش مصنوعی: عالم بزرگ و دانشمند، به‌عنوان قطب و مرجع علم، همواره در کنار دروازه‌ای از قدرت و حکومت قرار دارد. هیچ‌گاه در هیچ‌کجا، مانند او انسانی را نخواهید یافت که این‌چنین ترکیب و ارتباطی میان علم و قدرت داشته باشد.

هوش مصنوعی: هرکه در برابر مشکلات و دردها تسلیم نمی‌شود، مانند زلف‌های دلبران که به زیبایی پیچ و تاب می‌خورند، در برخورد با غم‌ها و دردها نیز به جلوه و زیبایی خاصی دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: در باغ سلطنتی، درخت سرو را در خاک پنهان کرده‌اند و جواهری که در آن نهفته است، با خاک یکسان کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر چشمان من به خاطر جدایی‌اش اشک نریزند، بی‌فایده است؛ و اگر زبانم نام او را بر نیاورد، آن نیز بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: مرگ شاه به خاطر زلف‌های محبوبان است که باید قطع شود. یوسف، از چاه نمی‌تواند بالا بیاید، چون طناب کمکی بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: پادشاهی به باد رفته و سرزمین در darkness قرار دارد. در این وضعیت، روشنایی و امیدی وجود ندارد و نگرانی و اضطراب بی‌فایده شده است.

هوش مصنوعی: مرگ ناگهانی او زمان من را به هم ریخته است، بنابراین بی‌فایده است که در باره‌ی این موضوع صحبت کنم تا تو احساس دلتنگی نکنی.

هوش مصنوعی: اگر محصول هنوز نرسیده باشد، تلاش هایی مانند پراکندن دانه در اطراف چمن بیهوده خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر روح نتواند از ارتباط با بدن بهره‌مند شود، زندگی لطیف و ظریف انسان در قید و بند بدن هیچ ارزشی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: سلطان ما در باغ بهشت اقامت دارد و دست خود را بر دوش رضوان، نگهبان بهشت، گذاشته است.

هوش مصنوعی: به یادمان باشد آن خط زیبای مشکی که بر چهره‌ی روشن او وجود داشت و همچنین یاد آن ماهی که با زیبایی و نورش، روشنی بخش عالم بود.

هوش مصنوعی: به خاطر بیاور آن کسی را که مانند درخت سرو در باغ، با زیبایی و استقامت رفت. به خاطر بیاور آن کسی را که بر اسبی چابک و تندرو، همچون باد، در حرکت بود.

هوش مصنوعی: آن پادشاهی که روز باران، سفره‌ای چون سفره گستراند و آسمان را بر این سفره نهاد، رفته است.

هوش مصنوعی: وقتی که دو رنگ و دو روحیه مختلف را در خود ترکیب کردی و به دشمنی که بدی‌هایش آشکار است تبدیل شدی، در واقع خود را در آستانه قربانی کردن قرار داده‌ای.

هوش مصنوعی: هر زمانی که قامت بلند و زیبای سرو مثل نیزه به نظر می‌رسید، گل‌ها از خون لاله‌های زار شکوفا می‌شدند و غنچهٔ تیر و کمان او باز می‌شد.

هوش مصنوعی: آسمان مانند ترازویی بر روی تیر افراشته شده است. اگر به دنبال نشانه‌ای از عدالت هستی، به اندازه‌گیری او نگاه کن.

هوش مصنوعی: ای روح پاک، لطف خداوند همیشه بر تو باد، و خاک قبرت زیر پهلویت همچون گلدسته‌ای باشد که همیشه درخشان و زیباست.