ناصر بخارایی » رباعیات » شمارهٔ  ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>درد دلم از شمار دفتر بگذشت</p></div>
<div class="m2"><p>این قصه به هر محفل و محضر بگذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>این واقعه در جهان شنیده است کسی</p></div>
<div class="m2"><p>من تشنهٔ آب و آبم از سر بگذشت</p></div></div>

دیوان اشعار ناصر بخارائی (بخارایی، بخاری، از سخنوران قرن هشتم هجری) - تصویر ۵۵۳

شمارهٔ  ۷

درد دلم از شمار دفتر بگذشت
این قصه به هر محفل و محضر بگذشت
این واقعه در جهان شنیده است کسی
من تشنه آب و آبم از سر بگذشت

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از عمق درد و غم خود می‌گوید که دیگر از شمارش دفتر و یادداشت‌هایش نیز فراتر رفته و قصه‌اش در بین مردم نقل شده است. او احساس تنهایی و تشنگی عمیقی دارد و به تصاویر آب و نیازش به آن اشاره می‌کند، در حالی که از دسترسی به آن محروم است. در واقع، درد او به مرحله‌ای رسیده که حتی دیگران هم از آن باخبرند.

شمارهٔ  ۵

شمارهٔ  ۶

هوش مصنوعی: درد و غم من از حد و شمار فراتر رفته است و این داستان به هر جمع و محفلی رسیده و بازگو شده است.

درد دلم از شمار دفتر بگذشت

این قصه به هر محفل و محضر بگذشت

هوش مصنوعی: کسی در جهان داستانی را شنیده که من به شدت تشنه آب هستم، اما آب از بالای سرم رد شده و به من نمی‌رسد.

این واقعه در جهان شنیده است کسی

من تشنهٔ آب و آبم از سر بگذشت

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده