ناصر بخارایی » رباعیات » شمارهٔ  ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا جلد جریده در جهان خواهد بود</p></div>
<div class="m2"><p>پیوسته به دست دگران خواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می نوش و از این جریده برخوان غزلی</p></div>
<div class="m2"><p>کاین عالم فانی گذران خواهد بود</p></div></div>

دیوان اشعار ناصر بخارائی (بخارایی، بخاری، از سخنوران قرن هشتم هجری) - تصویر ۵۵۴

شمارهٔ  ۱۳

تا جلد جریده در جهان خواهد بود
پیوسته به دست دگران خواهد بود
می نوش و از این جریده برخوان غزلی
کاین عالم فانی گذران خواهد بود

هوش مصنوعی: این اشعار به این مفهوم اشاره دارد که زندگی و دنیا همچنان در حال تغییر و گذر است و انسان‌ها نمی‌توانند به تنهایی کنترل آن را در دست بگیرند. شاعر از خواننده می‌خواهد که از لذت‌های زندگی بهره‌برده و غزل‌ها را بخواند، زیرا این عالم فانی و گذراست و زمان همواره در حال حرکت است.

شمارهٔ  ۱۱

شمارهٔ  ۱۲

هوش مصنوعی: تا زمانی که نوشته‌ها و اخبار در دنیا وجود دارند، همیشه از سوی دیگران تحت نظر و بررسی خواهند بود.

تا جلد جریده در جهان خواهد بود

پیوسته به دست دگران خواهد بود

هوش مصنوعی: نوشیدنی بنوش و از این ورق شعری بخوان که این دنیا، دنیایی زودگذر و نابود شدنی است.

می نوش و از این جریده برخوان غزلی

کاین عالم فانی گذران خواهد بود

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده