ناصر بخارایی » رباعیات » شمارهٔ  ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>می‌آمد و هر سو نظری می‌افکند</p></div>
<div class="m2"><p>بر هر طرف از لب شکری می‌افکند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گه‌گه به کرشمه سوی ما می‌نگریست</p></div>
<div class="m2"><p>وز ناز نظر بر دگری می‌افکند</p></div></div>

دیوان اشعار ناصر بخارائی (بخارایی، بخاری، از سخنوران قرن هشتم هجری) - تصویر ۵۵۴

شمارهٔ  ۱۲

می آمد و هر سو نظری می افکند
بر هر طرف از لب شکری می افکند
گه گه به کرشمه سوی ما می نگریست
وز ناز نظر بر دگری می افکند

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوقه‌اش می‌پردازد. او بیان می‌کند که معشوقه با نگاه‌ها و حرکاتش به اطراف توجه می‌کند و با ناز و کرشمه، نظرات خود را به سوی او و دیگران می‌افکند. زیبایی و جذابیت او همواره جلب توجه می‌کند.

شمارهٔ  ۱۰

شمارهٔ  ۱۱

هوش مصنوعی: او به سمت‌های مختلف نگاه می‌کرد و از لبش لبخندی شیرین می‌زد.

می‌آمد و هر سو نظری می‌افکند

بر هر طرف از لب شکری می‌افکند

هوش مصنوعی: شخصی گاه و بی‌گاه با حرکت نرم و فریبنده‌اش به ما نگاه می‌کرد و از روی ناز، نظرش را به سمت دیگری می‌انداخت.

گه‌گه به کرشمه سوی ما می‌نگریست

وز ناز نظر بر دگری می‌افکند

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده