هوش مصنوعی: شبی ستاره‌ای درخشان بر آسمان بود و خوشبختی به من نظر کرده بود.

هوش مصنوعی: سرنوشت من در دست فلک قرار گرفت و به خاطر خوشی‌ها و شانس‌های خوب که در زمان تولد من وجود داشت، به سمت موفقیت هدایت شدم.

هوش مصنوعی: در بالای سرنوشت، سیاره مشتری در حال درخشیدن و زهره مشغول صدای موسیقی و سرودخوانی است.

هوش مصنوعی: عطر گفتار من مانند عطارد است و قمر (ماه) با این سخن من پیشی گرفته، گویی که یک صفحه از دفترم به او تعلق دارد.

هوش مصنوعی: من به مقام و خوشبختی دست یافته‌ام، اما از خواب غفلت و ناآگاهی به دور هستم و از این موقعیت آگاهی ندارم.

هوش مصنوعی: در نیمه‌های شب، صدای هشداری به من گفت که بیدار شوم و به خاطر بی‌احترامی‌ام به خودم و دیگران، از خواب بلند شوم.

هوش مصنوعی: چرا به دنبال مستی و خواب هستی، همچون نرگس؟ تو مانند سنبل هستی که در پیچ و تاب است.

هوش مصنوعی: مثل سرو آزاد و مستقل باش و اگر این طور نیستی، مانند گلی خواهی بود که پایه‌اش ضعیف است.

هوش مصنوعی: به جز دوستان هیچ‌چیز دیگری نمی‌تواند با تو ارتباط واقعی داشته باشد، حتی اگر همه چیز به‌ظاهر خوب باشد، در نهایت این پیوند دوستی است که اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: وقتی صدای فرشته به گوشم رسید، بفهمیدم که عقل و فهم من مانند سرمه‌ای در چشمان قلبم جلوه‌گر شد.

هوش مصنوعی: وقتی از خواب مرگ بیدار شدم، مانند اینکه غفلت جای خود را به آگاهی داده است.

هوش مصنوعی: شبی در باغی دیدم که یک سلامی از جایی خوشبو و زیبا به من رسید و پیامی از بهشت به گوشم آمد.

هوش مصنوعی: زمین به زیبایی آذین بسته شده و نور مهتاب مانند چراغی در آسمان به زمین روشنی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی‌های طبیعی و جاذبه‌های زمین اشاره دارد. در آن گفته می‌شود که نسیم ملایم صبحگاهی (صبا) بوی خوشی مانند مشکی را به وجود می‌آورد و آسمان را با نوری خاص و زیبا می‌آراید، به‌گونه‌ای که گویی آسمان را با ماده‌ای درخشان و شفاف مانند جیوه (سیماب) شسته‌اند. این تصویرسازی نشان‌دهنده لطافت و زیبایی طبیعت است.

هوش مصنوعی: شمعی از کافور روشن شده و همه تاریکی شب را با نور خود روشن کرده است.

هوش مصنوعی: همه پرندگان به باغ آمده‌اند و در حال شادی و خوشحالی هستند، اما بلبل به خاطر عشق به گل در حال ناله و گریه است.

هوش مصنوعی: وقتی چمن مانند مشعلی شعله‌ور شده است، آتش از گل لاله و عود از گل سمن به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: روزی به سمت باغی رفتم و در میان گل‌ها و گیاهان از زیبایی آن‌ها لذت بردم.

هوش مصنوعی: در دل من آرزوی معشوقه‌ای جوانه زد و به خاطر این غم، به شدت گریستم.

هوش مصنوعی: گاه خواستم بگویم بوی او از باد است و زمان دیگری گفتم زیبایی او از گل لاله است.

هوش مصنوعی: گاهی بر چهره گل بوسه زدم و گاهی دستم را در میان شاخه‌های سنبل بردم.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی آمد و بوی عطر خوشی را به همراه داشت که مژده‌ای برای صاحب این زمان به ارمغان آورده است.

هوش مصنوعی: در سپیده‌دم، زمانی که جمشید با تاج طلایی‌اش، آثار و نشانه‌های دشواری‌های زمانه را از چهره‌اش شسته و پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: خورشید از کوه بالا آمد و به شکل پلنگی بزرگ و غول‌آسا به نظر می‌رسد. شب نیز با تاریکی‌اش به مانند دریایی سیاه و عمیق فرا می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی که آفتاب از روزنه سرک کشید، گل‌های سرو و سنبل به زیبایی خود را نمایان کردند.

هوش مصنوعی: عشق شیرین و زیبای من مانند نوشی دلپذیر است و کمان ابروی تو همچون رشته‌ای است که موهایت را می‌آراید.

هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند خورشید درخشان است و ماه هم از زیبایی او نور می‌گیرد و روشن‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: عقیق زیبا و درخشان، به مانند روانی در حال حرکت، چشمه‌ای نیکو را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: به خودم گفتم آیا این لحظه واقعی است و من با معشوقم در کنار هم هستم یا فقط یک خیال و توهم است؟

هوش مصنوعی: عقل به من گفت که هیچ تلاشی نکن، زیرا خورشید هرگز سخن نمی‌گوید.

هوش مصنوعی: من در این ماجرا با دل خود به زمین افتاده‌ام و عقل و خرد من در تردید و سؤال گرفتار مانده است.

هوش مصنوعی: از دل و جان خود کاملاً دور شدم، چرا که آن ذره کوچک مانند خورشید درخشان شد.

هوش مصنوعی: تو مدت‌ها دربارهٔ عشق صحبت می‌کردی، اما حالا به معشوقی که در جستجویش بودی رسیدی.

هوش مصنوعی: وقتی دل من را از وجود دیگران خالی دید، فقط خود را دید و فقط خود را شنید.

هوش مصنوعی: او با لبخند و ناز به او گفت: ای ناسپاس! تو که جهان و حقیقت را نمی‌شناسی.

هوش مصنوعی: تو راز ما را خالی نپندار، جز قدرت بی‌نهایت چیزی را ننگر.

هوش مصنوعی: علت و دلیل از جانب توست، اما ما باید تو را رعایت کنیم و هدایت و راهنمایی را از ما خواسته‌ای.

هوش مصنوعی: داستان‌های زیادی را با لحن شیرین برای دل من تعریف کرد، اما در نهایت این یک جمله را گفت.

هوش مصنوعی: وقتی که جان تو از کارها آگاه شد، دل تو روشنایی و نور را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: بگو نامه‌ای بنویس که همه را به راه راست هدایت کند و این نامه را نیز با نامی بنام.

هوش مصنوعی: خودت را از میان مشکلات و مسائل شخصی دور کن، به یکتاپرستی بپرداز و از ما سخن بگو.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن سخن درست و مؤثر، باید دل پاک و بی‌آلایش داشته باشیم؛ زیرا فقط ظاهر کلمات ارزش ندارد و اگر نیت و باطن شخص خالص نباشد، سخنانش هم درخور اعتماد نخواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی که این اجازه را از او کسب کردم، شروع به خلق و بیان گوهرهای شاعرانه کردم.

هوش مصنوعی: دل من راهی داستانی زیبا و عاشقانه شد که در آن عشقش را به جهانیان نشان داد.