هوش مصنوعی: هزار بار به صدر و مقام تو درود باد، زیرا خداوند به خاطر تو آسمان‌ها را آفرید.

هوش مصنوعی: محمد، که آخرین پیامبر است، وجودش روشنی‌بخش دو جهان است و علائم و نشانه‌های او ما را به سوی نور هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: پیامبری که بدون نیاز به گفتار، آداب و سلوک را از خداوند آموخت.

هوش مصنوعی: دل و جان از نور او روشن و شاداب شده‌اند و از او درمانی برای دردهای نوآوری یافته‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که سفره‌ی نبوت گسترده شده، جهانی از آن بهره‌مند شده و سیراب و سیر شده است.

هوش مصنوعی: تمام اعتقادات من مربوط به قوانین اوست و اگر هم کسی مثل موسی وجود داشته باشد، هارون او خواهد بود.

هوش مصنوعی: کسی که به افکار و خواسته‌های دنیوی گرفتار نشده باشد، همچون سفیدی در دل آسمان است که در برخورد با طوفان و مشکلات، دچار پریشانی و سردرگمی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: از نشانه‌های او طاق کسری شکسته شد. چه جای شگفتی است که کسی این حرف را نفهمید!

هوش مصنوعی: در آن شب که پیامبر به آسمان صعود کرد، نور و شکوه عمر تو بر سر او بود.

هوش مصنوعی: براق، مرکب بهشتی، در زیر پای فرشته‌ای به نام سروش، همراه او در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: وقتی به اوج و کمالی برسیم که دیگر قصد و هدفی فراتر از آن نداشته باشیم، همه چیز در برابرم به وضوح نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به او نزدیک شوم، باید به نحوی رفتار کنم.

هوش مصنوعی: وقتی از نهایتِ دنیا گذشت، راه رسیدن به جایی فراتر از مکان را نوشت.

هوش مصنوعی: در یک لحظه، همه راه‌ها در نظر او به یک نقطه نزدیک شدند و همه چیز در نظرش به واضح‌ترین شکل ممکن درآمد.

هوش مصنوعی: جهان را از بیرون و درون مشاهده کرد؛ عالم و اسرار آن را به روشنی دید.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان در وضعیت بی‌مقامی قرار می‌گیرد، به مقام خدا می‌رسد و در آن لحظه به او سلام می‌فرستد.

هوش مصنوعی: سلام و درود و احترامی که به او فرستاده می‌شود، نشانی از مقام و کرامت اوست. همچنین، این کرامت به ما یادآوری می‌کند که نام او نیز نامی بزرگ و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که بهشت به او معرفی شد، حتی یک لحظه هم حاضر نشد که از آب بی‌امت خود استفاده کند.

هوش مصنوعی: کسی که فاقد کمالات باشد، چگونه ممکن است به حالتی چنین دست یابد؟

هوش مصنوعی: دیگر نگو ای ناصر، حرف بی‌موردی را بزن، از جملات زیبا و بی‌نقص استفاده کن، زیرا که لکنت زبان و ناتوانی در گفتار، جالب نیست.

هوش مصنوعی: چرا این‌قدر نگرانی و دردسر ایجاد می‌کنی برای ما؟

هوش مصنوعی: چه نیازی به ستایش ما برای کسی است که خدا خود او را ستایش می‌کند؟

هوش مصنوعی: ما باید آن‌قدر به او وصف و ستایش کنیم که هرکس که به درخت خار نگاه کند، عطش لذت و زیبایی را در دل خود حس کند و به دنبال جواهری فوق‌العاده بگردد.

هوش مصنوعی: ویژگی‌های او به قدری بلندمرتبه و والا است که در مقام خود قرار دارد، اما ما به خاطر مقام خود، به زمین بوسه می‌زنیم.

هوش مصنوعی: به ما هزاران درود و سلام بر فرزندان و یاران او باد، و خدا بر ما سلامتی و رحمت دهد.