هوش مصنوعی: من به خودم افتخار می‌کنم که حتی از نبودن هم کمتر هستم و این موضوع را به عنوان نشانه‌ای از تمایز خود در دو جهان معرفی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر برهمن به مقام و جایگاه خود افتخار کند، من هم در مقام خودم به او پاسخ می‌دهم و از قدرت و عظمت خود سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: من از شرم و ننگ دور می‌شوم و از کفر که دورم، حتی از اسلام هم فاصله می‌گیرم.

هوش مصنوعی: اگر کسی چیزی از شیطان به من بدهد، یعنی در واقع از مشکلات و ناراحتی‌های من می‌کاهد.

هوش مصنوعی: همیشه در جایی که عبادت می‌شود، جایگاه من برابر با مغان و دانشمندان است، چون در نظر من، خاک پای من از ارزش و مقام آن‌ها بیشتر است.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به دور از خداوند در جایی باشم که فقط ظاهر را حفظ کند و در آنجا عبادت بی‌روح انجام دهم.

هوش مصنوعی: در میکده جایی برای من پیدا نشد که بتوانم نظر و افکارم را آشکار کنم و تاثیرگذار باشم.

هوش مصنوعی: سجده و عبادت من کجا مورد قبول خدا قرار می‌گیرد، در حالی که از این سر به بت‌ها، نفرت و کینه بسیاری وجود دارد؟

هوش مصنوعی: اگر صحبت من به سگ بیفتد، سگ به خاطر ویژگی‌های من دچار تردید و شک می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر او هم متعلق به ما باشد، پس در حقیقت چه چیزی وجود دارد و اگر او انسان است، پس واقعیت چیست؟

هوش مصنوعی: اگر من لباس خود را به آتش جهنم بیفکنم، از شرم و ننگی که دارم، در آتش می‌سوزم.

هوش مصنوعی: یک شب در میخانه، هیچ چیز نداشتم، نه سرپناهی برایم بود و نه در خیابان یارم خبری از من بود.

هوش مصنوعی: در صبح زود، رندی به من گفت که با شعف و شوق، شب را به نور روز تبدیل کن و از دل شب، شادی و زندگی را بیرون بیاور.

هوش مصنوعی: من از میخانه و شراب چیزی ندارم که احساس حسرت کنم، وگرنه اگر شرابی بود، از آن دریغ نمی‌کردم.

هوش مصنوعی: خدایا، تو از دانایی و زیرکی خود کم نمی‌کنی، حتی اگر آن شخص بی‌اعتنا باشد، تو هم بی‌نقش نخواهی بود.

هوش مصنوعی: از ساقی مهربان خواهش دارم که شرابی به من بدهد و همچنین آبی برای زمین تشنه‌ام بیاورد.