هوش مصنوعی: یک مرد کشاورز درختی کاشت، و دیگری با زحمت بیشتر به کار کشاورزی پرداخت.

هوش مصنوعی: فردی با سختی و مشقت، در تابستان و زمستان، از گرما و سرما رنج برد و عذاب این شرایط را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: مرد دیگری با دل آرامش را در وجودش قرار داد و جسم پیرش را در حالتی از قناعت و رضایت جای داد.

هوش مصنوعی: یک نفر در زمان برداشت محصول، نعمتی را ذخیره کرد و یکی از اجناس خانه‌اش را به عنوان وثیقه قرار داد.

هوش مصنوعی: روزی شنیدم که یکی از کارمندان به خاطر نادانی‌اش خواسته بود چیزی را انجام دهد که بسیار ساده بود.

هوش مصنوعی: یک نفر از او پرسید: آیا تو کشاورز نبودی؟ چرا این‌قدر در جستجوی نان هستی و سرگردانی؟

هوش مصنوعی: شخصی می‌گوید که شانس بدی برای او پیش آمده و دلش به خاطر بی‌خبری و غفلت در دام افتاده است.

هوش مصنوعی: اکنون که بدون عمل و نتیجه هستم، چه فایده‌ای دارد که دانشی بی‌فایده دارم؛ چرا که غفلت باعث شده که نتوانم به عمل بپردازم.

هوش مصنوعی: ای کسی که دانایی را به دست آوردی، چرا بی‌توجهی کردی و باعث نابودی خود شدی؟

هوش مصنوعی: من به تو مثالی از خرد می‌زنم که نمی‌توان هیچ نکته‌ای به آن افزود.

هوش مصنوعی: خرد مانند یک آینه است که در آن همه چیز، چه زیاد و چه کم، انعکاس پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: یک قطره از عمق دریای جان به خاطر موجی از آغاز هستی، بر ساحل افتاده است.

هوش مصنوعی: آن کسی که به درستی ماهیت انسان را می‌شناسد، از ویژگی‌های حیوانی او جدا شده است.

هوش مصنوعی: او که زیرک و دانا است، از وضع پایین به مقام بالاتر رسیده است.

هوش مصنوعی: وقتی تصویر خوبی یا بدی در دل انسان شکل می‌گیرد، نور خوبی از سمت شخصیت نیکو و درست بر آن تابیده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر چه که به انسان برسد، او را از آن بی‌نصیب نمی‌سازد و در یک لحظه، تاثیراتش را بر او نمایان می‌کند.