هوش مصنوعی: ای دوست، دربار تو به قدری با ارزش است که بنده‌اش با عشق به آن خدمت می‌کند و مانند ماهی است که در آنجا نگهبانی می‌کند.

هوش مصنوعی: آیا از وضعیت من خبری داری؟ که در حالی که به کمالی دست یافته‌ام، نقصی هم همراه آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: درد و زحمت او بیشتر شد، اما هیچ‌کس برای عیادت و دلجویی از او نیامد.

هوش مصنوعی: اغلب او ارزش این را ندارد که وزیر سلطانش از او سوال کند.

هوش مصنوعی: خداوند به من لطف کرد و سلامتی عطا کرد، زیرا که من مکرر نام رحیم و رحمان او را می‌خواندم.

هوش مصنوعی: به درخواست پادشاه رأی خودم را به او تقدیم کردم و به فرمانش عمل کردم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در جایی آرام و دور از هیاهو بنشینم و به یادگارهای او فکر کنم.

هوش مصنوعی: چهره‌اش را به دیوار عجز تکیه داده، مانند سایه‌ای که از نور خورشید دور است.

هوش مصنوعی: شاید روزی مانند من، شخصی هم به نامه‌ای از او دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: در نهایت، اتاقی دارم که حال و روز خوبی ندارد و اساس آن در حال ویرانی است.

هوش مصنوعی: گوشه‌ای از ایوانش به گونه‌ای تنگ و تاریک است که شبیه به چشم بدخواهی می‌باشد.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف دنیای متضاد و پیچیده‌ای می‌پردازد که در آن چیزهای ظاهراً ضعیف می‌توانند قوی باشند و بالعکس. در این دنیای شگفت‌انگیز، شش جهت و چهار رکن وجود دارد که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند و در عین حال ناپایدار به نظر می‌رسند. این می‌تواند نمادی از عدم ثبات و تغییرپذیری در زندگی یا طبیعت باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه او به دیدار ما نمی‌آید، ما هنوز هم به خاطر او پیمانی بسته‌ایم.

هوش مصنوعی: در اینجا به فردی اشاره شده که در دل دو چشمه‌ای افتاده است و اگر به نیک‌ نظری او توجه کنیم، می‌توانیم زیبایی و خوبی‌هایش را ببینیم.

هوش مصنوعی: اگر اوضاع به همین منوال پیش برود، آبروی من به خطر می‌افتد. در حالی که به خاطر زیاد بودن آب، نانش کم شده است.

هوش مصنوعی: باد کیوان، که به نوعی نمایانگر قدرت و شکوه توست، همچون چرخ در حال چرخش باقی می‌ماند، تا زمانی که دور چرخ کیوان ادامه دارد.