هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این نکته اشاره دارد که انسان نمی‌تواند انصاف و عدالت واقعی را از دنیا توقع داشته باشد، چرا که در گستره‌ی هستی، نشانه‌ای از این مسأله یافت نمی‌شود. به عبارتی دیگر، عدالت حقیقی در عالم وجود ندارد و نمی‌توان آن را در جایی جستجو کرد.

هوش مصنوعی: در اینجا منظور این است که هیچ کسی که به عدالت پایبند باشد، نمی‌تواند در مقام قدرت و رهبری، فقط به فکر خود و منافع شخصی باشد؛ بلکه باید در پی خدمت به دیگران و انصاف باشد. اگر کسی به سمت ظلم برود، مانند خروسی می‌شود که فقط به فکر جلب توجه و نمایش قدرت است.

هوش مصنوعی: آسمان با تمام درد و رنج خود، هر کسی را که درباره ما سخن بگوید، تحت حمایت و پرورش خود قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: کار دانش به قدری تأثیرگذار است که زمین را در اختیار گرفته و سیاره‌های نحس مانند زحل و زهره‌ی نامناسب از آن دور شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر ذره‌ای محبت و دوستی در چهرهٔ آفتاب وجود داشت، چهرهٔ خورشید این‌قدر زرد و غمگین نمی‌نمود.

هوش مصنوعی: در این بیت به ارتباط بین ستاره‌ها و سرنوشت انسان‌ها اشاره شده است. به نوعی می‌توان گفت که زندگی و آینده افراد تحت تأثیر عامل‌های آسمانی و کیهانی قرار دارد، و در این میان سعد و نحس به عنوان نشانه‌هایی از بخت خوب و بد به حساب می‌آیند. به همین ترتیب، صفات ستارگان و نشانه‌های فلکی می‌توانند مانند تاس‌های بازی در زندگی انسان تأثیرگذار باشند.

هوش مصنوعی: تو تمام زندگی‌ات در حال تغییر است و در هر لحظه تحت تأثیر حوادث و زمان قرار می‌گیری، همان‌طور که مهره‌های بازی نرد به طور مکرر جابه‌جا می‌شوند.

هوش مصنوعی: آتش را در دل خود بخور و به محبت و امید زندگی کن و هرگز به افراد ناپسند و بی‌ارزش نزدیک نشو.

هوش مصنوعی: هر کسی که از سفره‌ی پست و بی‌ارزش بخورد، باید سال‌ها ذلت و خواری را تحمل کند.

هوش مصنوعی: من با همه مردم همش companionship برقرار کردم، اما هیچ همدمی بهتر از یک دم سرد (یعنی یک حالت بی‌احساسی یا بی‌تفاوتی) پیدا نکردم.

هوش مصنوعی: من حکیمان زمانه را دیده‌ام و متوجه شده‌ام که هیچ دارویی نمی‌تواند با این درد مقابله کند.