هوش مصنوعی: هر بار که دل به شدت آسیب می‌بیند، از شدت ناراحتی و درد، چشمانم پر از اشک و خون می‌شود. بالاخره، دل و چشم به حالت نزار و غمگینی می‌رسند.

هوش مصنوعی: دل می‌خواهد که یک بار چهره‌ی تو را ببیند، اما هر لحظه که تو را می‌نگرد، خون قلبش به جوش می‌آید و از دلش بیرون می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر برای دیدن تو پاسخی به من نمی‌دهی، قد من لاغر و نحیف می‌شود و کمرم مانند حرف نون خم می‌گردد.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو برای دیگران شیرین و جذاب است، آن‌قدر که با زیبایی‌ات خیال می‌کنند مثل لیلی هستند و هر کس با دیدن تو، همچون من، عاشق و دیوانه می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی بدن من ضعیف و ناتوان می‌شود، دل من به روشنی و زیبایی می‌درخشد و محبت و عشق بیشتری در آن جریان پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر چشمان من از تیرگی‌ها برایت نامه‌ای بنویسند، این نامه با اشک‌های خونین نوشته خواهد شد و صفحه‌اش گل‌گون و زیبا خواهد شد.

هوش مصنوعی: ناصر از شعر خود بهره‌ای می‌برد که در آن زیبایی و جذابیت را به تصویر کشیده و می‌گوید: اگر اینگونه شاعرانگی در کار باشد، زیبایی ماه و زهره را نمی‌توان در هیچ معیاری اندازه‌گیری کرد.