هوش مصنوعی: دیروز در مجلس کباب ما، از سوز و درد دل‌ها، بی‌خبران اشک‌هایی به رنگ شراب شبانه داشتند.

هوش مصنوعی: در دل و چشمم فکر او در تمام طول شب تا صبح مثل نور ماه در آب چشمهٔ خورشید در آینه، واضح و روشن بود.

هوش مصنوعی: من هرگز دل خود را از عشق او خالی نکردم، پس چرا آن ماه زیبا در درون من نسبت به ما کینه و ناراحتی دارد؟

هوش مصنوعی: در ذهن من فقط احساس شوق و شادی وجود ندارد، بلکه از مدتی پیش، احساس ناآرامی و تردید درباره امروز و فردا نیز وجود داشته است.

هوش مصنوعی: از روز نخستین، یاد تو را با شراب کهنه گرامی داشتم. هرچند که پیمان جدیدی بستم، اما عهدی که با تو داشتم، قدیمی و پایدار بود.

هوش مصنوعی: من مانند نی، خود را از هر نوع وابستگی آزاد کردم و در مقابل استاد چنگ به صحبت پرداختم. برای من، صدای نی از لباس پشمین بهتر و دلنشین‌تر است.

هوش مصنوعی: دیشب ناصر مانند پرنده افسانه‌ای عنقا، مسیر را به سوی نزدیکی خدا پیمود. در زیر پاهایش، ستاره‌های درخشان مانند دانه‌های زرین در زمین تلی از خاک قرار داشتند.