هوش مصنوعی: تا زمانی که چیزی نگفتی، هیچ تاثیری از خود به جا نمی‌گذاری. وقتی هم که کمربندت را محکم نبندی، فرم و شکلی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که لب‌های زیبای تو بر حال غمگین من نابی نخواند، در وجود خاکی من هیچ ارزش و جواهر واقعی وجود نداشت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق تو به وضوح در وجودم نمایان نشد، از طرفداری و وفاداری من هیچ نشانه و علائمی وجود نداشت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که امواج محبت تو از دریا وجود برنخیزد، هیچ چیزی در زوایای عدم و جهان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در آغاز، درخشش عشق تو به جهان حیات بخشید، وگرنه ای زندگی‌بخش جهان، نه جان وجود داشت و نه جهانی.

هوش مصنوعی: من به خاطر لب‌های زیبای تو جان خود را فدای تو کردم و جز این بوسه، چیزی دیگر برایم در زندگی سودمند یا مضر نیست.

هوش مصنوعی: عمل حسن از زیبایی و قد و قامت تو به اندازه‌ای که باید درست نشد، به خاطر اینکه دو چشم تو که پر از جذابیت است، هیچ نشانی از فتنه و فریب ندارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نسیم صبحگاهی پرده‌ پوشانندهٔ چهرهٔ گل را کنار نزده باشد، صدای نالهٔ بلبل و فریاد و ناله‌ای وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نسیم گل وصل تو را نشنیدم، همچون سوسن، سخنی شیرین و لطیف از زبانم بیرون نمی‌آید.