هوش مصنوعی: هر دلی که زلف تو را دید، در دام عشق تو گرفتار شد. ما چنین دلیرانی را در هندوستان کم می‌بینیم.

هوش مصنوعی: اگر در دستم مانند درخت سرو چیزی ندارم، اما به غیر از باد، آرزوی قامت او را دارم که ناشی از بلند همتی است که دارم.

هوش مصنوعی: باد در حضور تو مشاهده کرد که گل غنچه می‌زند و به غنچه گفت: بر خود مسرور نباش و لبخند نزن.

هوش مصنوعی: اگر عیسی روح‌بخش لبت هم از نیازمندان ضعيف پرسش کند، چه چیزی از تو کم می‌شود؟

هوش مصنوعی: زیبا رویان وقتی که جامی به دهان می‌گذارند، نوشیدنی شیرین و دلپذیر را با لب‌های خود مخلوط می‌کنند.

هوش مصنوعی: ای عمر گذران و پر از درد، تا کی باید این عذاب را تحمل کرد؟ ای شانس که خوابیده‌ای، تا کی باید به انتظار بیداری تو نشست؟

هوش مصنوعی: ناصر، زبانت را ببند زیرا ناله‌های بلبلان بی‌فایده است؛ چرا که گل گوش‌ شنوایی برای نصیحت ندارد.