هوش مصنوعی: رنگ لبت مانند گوهرهای پنهان، رازهای نهفته را نمایان می‌کند و من از آنچه در دل دارم، به شدت ناراحت می‌شوم.

هوش مصنوعی: شانه‌ای که در دستان توست، با موهای تو بازی می‌کند و کام دلش را با لب‌های سرخ تو پر می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم اشک‌آلود تو که در هر گوشه اش بی‌نظمی و آشفتگی وجود دارد، آن قدرتی را که دارم، ناشی از ناتوانی‌ام می‌کند.

هوش مصنوعی: گردی که از خاک درتو بلند می‌شود، هرچند که از همان زمین است، اما حالتی آسمانی به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دل می‌خواهد جانم را به پای تو نثار کنم. روان من آزاد و سبک است، اما جانم سنگین و پر از دغدغه است.

هوش مصنوعی: عزت نفس تو باعث می‌شود که خرد و دانایی در نظر تو به معنایی عمیق‌تر از دانسته‌های جزئی برسد.

هوش مصنوعی: ناصر از شیرینی و خوشی‌های تو بهره‌مند شد و مانند طوطی به خاطر این شیرینی، به سخن‌وری و شیرین‌زبان بودن روی آورده است.