هوش مصنوعی: ای نگاه تو که با یک حرکت، حال و روز ما را به هم می‌ریزی، زلف‌های تو هم همه چیز را به هم ریخته و من که بی‌کس و کارم، در این آشفتگی غرق شده‌ام.

هوش مصنوعی: چشم سیاه و غمگینی که مانند کمانی دیده می‌شود، ناشی از ابرویی است که همیشه انسان را به سمت اشتباهات و انحرافات می‌برد.

هوش مصنوعی: موهای تو مانند یک زنجیر آب را در دامن خود می‌گیرد و نسیم صبح نیز در چنگ گیسوان تو اسیر می‌شود.

هوش مصنوعی: ما مانند آب دور تو می‌گردیم، چون آسودگی و آرامش ما به سایه‌ی اقبال و خوش شانسی تو بستگی دارد.

هوش مصنوعی: ما از لب‌های زیبای معبودان، وعده‌های خوشمزه و دلپذیری را شنیده‌ایم، اما هیچ وقت وفای به این وعده‌ها را ندیده‌ایم.

هوش مصنوعی: مشخص است که رفتن مکرر به حج چندان فایده‌ای ندارد، اما بهتر است یک بار به درستی و با نیت خالص به مکان‌های مقدس و راه‌های معنوی مانند صفا مراجعه کنیم.

هوش مصنوعی: اگر نتوانیم به درگاه خدا برویم، دست کم لطفی کن و پیام مرا برسان، ای باد خدا.

هوش مصنوعی: ای آقا، تو خودت می‌دانی که من عاشق و هوادار سلطان هستم و به اراده و تلاش رندان و گداها اعتقاد دارم.

هوش مصنوعی: وقتی که محبوب به سمت من بیاید، همچون کمان کشیده می‌شوم و روزی از روی خواسته و دعا، می‌خواهم نشانه‌ای از عشق او را بر دل داشته باشم.

هوش مصنوعی: ناصر مانند خضر در تاریکی‌هاست، موی سرش از چاه زنخدان تو، جان و حیات جاودانی را می‌نوشد.