هوش مصنوعی: چشم تو با تیر مژه‌ات، در هر جهتی شکار می‌کند. آن ترک در یک نگاه، هزاران نفر را به هلاکت می‌اندازد.

هوش مصنوعی: در آرزوی ملاقات تو هستم و جانم را بر روی عشق بی‌وزن می‌گذارم. چگونه می‌توانم انتظار یک تیر از جانب تو را بکش دامنت را رها کنم؟

هوش مصنوعی: عشق تو به قدری قوی است که جانم را همیشه سرشار از شوق و شور می‌کند و حتی عقل را در حالت خماری و خواب آلودگی قرار می‌دهد، بی‌آنکه جرعه‌ای از شراب بنوشم.

هوش مصنوعی: چشمم را به پایت نمی‌گذارم، چون اگر بگذارم، گل‌ها از مژه‌ام دلگیر می‌شوند. جایز نیست که کسی بالای خاری چیزی را بیندازد.

هوش مصنوعی: در حالت بی‌خبری و خواب، بخت من به دست نمی‌آید. فقط اگر شانس یاری کند، به کعبه که نماد مذهبی و مقدسی است، نگاهی خواهند انداخت.

هوش مصنوعی: من در سرزمین خود نیستم و تا زمانی که درد جدایی محبوبم در دل دارم، نمی‌دانم که فراق و دوری‌ام تا چه زمانی ادامه خواهد داشت، حتی اگر در هر جایی باشم.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی، خاک من را در هر مسیری می‌پراکند و فقط سایه‌اش را بر کسى می‌افکند که در راهی خاص حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: ای خدا، آیا ممکن است که مانند من کسی را در دوری و جدایی رها کنی، تا چه زمانی او هر لحظه مرا در اندوه جدایی رها کند؟

هوش مصنوعی: ناصر به خاطر دوستانش زندگی و احساسش را همیشه زنده نگه داشته است، هرچند که جدایی و دوری او را از هر جا جدا کرده باشد.