هوش مصنوعی: دل من از درد تو به شدت آشفته شده و مانند جامی پر از غم، دیگران را در عذاب می‌بیند، اما خودم از این درد به شدت غمگین و بی‌خبر هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که در حضور تو هستم، چگونه می‌توانم شکایت کنم؟ چرا که مانند بلبل در باغ، نمی‌تواند در برابر گل سکوت کند.

هوش مصنوعی: کام من از شهد شهادت شیرین شده است، مانند کسی که شکر را از یاد ببرد.

هوش مصنوعی: کسی که چهره‌اش به ظاهر زیبا و جذاب است، ممکن است در باطن دارای نیت‌های نادرست و قلبی سیاه باشد که آن زیبایی را تنها برای پنهان کردن حقایق خود به کار می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر به جسم خود اهمیت ندهی و آن را نادیده بگیری، چگونه می‌توانی انتظار داشته باشی که آتش اشتیاق و عشق در دلت شعله‌ور شود؟

هوش مصنوعی: دوست در کنار دیگران است و این یک ظلم آشکار است. افسوس بر گلی که به گونه‌ای در آغوش خار قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: نظم و زیبایی اثر تو مانند جواهر ارزشمندی است که از دریای پنهان و غیب به دست آمده است. هرکس که این ارزش را بشناسد، باید آن را با طلا مقایسه کند و در دل خود جای دهد.