هوش مصنوعی: چشمان زیبا و درخشان تو، مانند نوری است که بر دل ما تابیده و آن را شعله‌ور کرده است.

هوش مصنوعی: زیبایی بیدریغ عشق، هیچ چیزی را استوارتر از ارتباط ما نمی‌کند. پیمان من با تو مثل سنگی سخت و محکم است.

هوش مصنوعی: اگر در فقر و تنگدستی به سر می‌برم، تنها چیز باارزشی که دارم چهرهٔ توست و هیچ چیزی به اندازهٔ قامت تو برایم ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی چهره‌ات را دید، مجنون لیلی شد و در نتیجه عاشق شد و عشقش را باخت؛ و همچنین وامق به عشق عذرا درافتاد.

هوش مصنوعی: اگر تو جان و دل مرا بگیری، عاشق چه غم دارد؟ اگر جان و دل بسوزند، پروانه به سوزاندن خود چه اهمیتی می‌دهد؟

هوش مصنوعی: من در برابر قدرت تو فروتن هستم، زیرا سرم را به خاک درگاه تو می‌سپارم و به بلندی‌هایی که در جوار توست رهنمون می‌شوم.

هوش مصنوعی: خواستن و آرزوی من به قدری عمیق و شدید است که جانم را به لب آورده، اما با وجود این، این آرزو و خواسته هرگز از جانم جدا نخواهد شد.

هوش مصنوعی: مؤمن اگر به فکر فردا و آرزوهای نسیه باشد، من امروز از عشق تو به چیزی دست یافته‌ام که ارزشش بیشتر از هر چیزی در فردا است.

هوش مصنوعی: ناصر با اشک چشمانش، خیال تو را به گونه‌ای پرورش می‌دهد که زمردی در این بزرگی هیچ دریا را ندارد.