هوش مصنوعی: ای کسی که چشم زیبایت باعث شده رنج من بیشتر شود، چرا هیچ وقت از حال دل بیمار من نمی‌پرسی که چطور شده است؟

هوش مصنوعی: تو مانند گل صدبرگ در چمن زیبایی امروز هستی، و چهره‌ات از اشک‌های دل زخم‌زده‌ام سرخ و شگفت‌انگیز شده است.

هوش مصنوعی: از کوی تو نمی‌توانیم خارج شویم، چرا که هر روز به دنبال راهی برای فرار از اینجا هستیم.

هوش مصنوعی: عاقل، تو که دائم از عقل و دانش خود سخن می‌گویی و خود را برتر از دیگران می‌دانی، وقتی ابروی تو را دیدم (که همچون ماه نو می‌درخشد)، من هم دیوانه‌وار عاشقت شدم.

هوش مصنوعی: دل بیمار من، تحت تاثیر جذابیت‌های خرابات (محل خراب) و معشوقان، دچار پریشانی و شیدایی شده است. روش و طرز رفتار تو، که همچون نرگس فریبنده است، مرا به شدت مجذوب و مسحور خود کرده است.

هوش مصنوعی: چشمان من مثل یک شیشهٔ شکننده پر از خون و درد هستند و دل پاک من به خاطر زیبایی تو از غم پر شده است.

هوش مصنوعی: شعر ناصر مانند نوری است که به شعر دیگری تابیده و به آن زیبایی و تعادل بخشیده است، درست مانند اینکه سیاره ناهید با زیبایی و درخشندگی‌اش در آسمان می‌درخشد.