هوش مصنوعی: چشم‌هایم تا چه زمانی باید درد از دست دادن تو را تحمل کنند؟ جان ما تا چه زمانی باید به تنهایی رنج بکشد؟

هوش مصنوعی: هر شب در ذهنم فقط به زلف تو فکر می‌کنم و این فکر کردن من را به کجاهای نابسامان و دیوانه‌وار می‌کشاند.

هوش مصنوعی: در حالتی از زهد و خودداری قدم میزنم، اما ممکن است زیبایی و جذبه چشمان تو مرا به سمت نوشیدن و لذت بردن از زندگی بکشاند.

هوش مصنوعی: از اشک چشمانم راز عشق تو برملا شد و در نهایت، عشق بازی به رسوایی انجامید.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به ما می‌گوید که از ویژگی‌های تکبر و خودپسندی که به نظر زیبا می‌رسند، هیچ شکوفایی یا ثمری نخواهید دید. او می‌افزاید که حتی در میان زیبایی‌های ظاهری، ممکن است درد و رنج وجود داشته باشد و دل آدمی به خاطر زیبایی‌های فریبنده آزرده شود.