هوش مصنوعی: زیبایی او تأثیر عمیقی بر ما می‌گذارد و باعث می‌شود که از افکار و درگیری‌های روزمره فاصله بگیریم و به دنیای آزاد و طبیعی برویم.

هوش مصنوعی: دل من مانند درخت صنوبر شده و به سمت او می‌اورد، زیرا قامت زیبا و بلند او، باعث می‌شود که دل آدمی به سوی او پرکشیده و بالا برود.

هوش مصنوعی: اشک‌های من مانند دانه‌های گوهر است و زیبایی چشمانم به یاد لعل تو مشابه یاقوتی درخشان می‌شود.

هوش مصنوعی: انسان مانند غواصی که در دریای هند غوطه‌ور می‌شود، بارها به عمق احساساتم می‌رود و از دامن چشم من لؤلؤهای زیبا و گران‌بها را بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر زمانی که نسیم، موهای لیلی را به حرکت در می‌آورد، رشته‌های عشق مجنون در هر سمت پراکنده می‌شود تا آنجا که به زمین می‌رسد.

هوش مصنوعی: ساقی در حال ریختن شراب خونین در دور و بر من است و مطرب در حینی که با نواهایش من را جذب می‌کند، من را به شهر رسوایی می‌برد.

هوش مصنوعی: صوفی که در پی طاعت و عبادت بی‌درد است، هرگز طراوت و صفا را نمی‌یابد. اما کسی که در لحظه‌های خوشی و لذت، از شراب پاک می‌نوشد، خوشبخت‌تر است.

هوش مصنوعی: ساقی را ببین که چگونه دریا را به کشتی می‌دهد، انگار که ناخدای زحمتکش آن را به دست گرفته است و با چشم‌های آبی‌اش، کشتی را به دریا می‌برد.

هوش مصنوعی: ناصر، تا کی در غربت و تنهایی باید به جایی که آرامش دارد بروی؟ این فقط یاد و خاطرۀ کسانی که دور افتاده‌اند را به یاد می‌آورد.