هوش مصنوعی: عشق به دیوانگی و شور و شوق در دنیای خراباتی‌ها میل دارد، ولی عقل کهن‌سال ما نمی‌داند چه بر سر ما خواهد آورد، زیرا ما نیز در کارهای خود تدبیر نداریم.

هوش مصنوعی: من هیچ تدبیری جز سرنوشت ندارم. عشق من به این شکل رقم خورده است، گویی از همان ابتدا سرنوشت ما همین بوده است.

هوش مصنوعی: عشق را مانند دارویی قوی می‌دانند که نمایی دارد. همان‌طور که طلا از چهره‌ای زرد نشأت می‌گیرد، عشق نیز از دل ما سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دل دیوانه هیچ وقت نمی‌تواند در این دنیا به زنجیر عشق معشوق بماند. اگر تو حاضر نیستی، ما هم بی‌زنجیری می‌شویم.

هوش مصنوعی: چون در کلام نمی‌توان به طور کامل زیبایی معشوق را توصیف کرد، بنابراین بیان ما در این زمینه ناقص و ناتمام خواهد بود.

هوش مصنوعی: در دل تنگ و گرفته‌ام، تصور چهرهٔ محبوب نمی‌گنجد و فکرش برای سینهٔ پر از درد و غم من سنگین است.

هوش مصنوعی: این زنار زرتشتی به وضوح در آتش نمایان می‌شود و در میان شعله‌ها، لباس فریبکارانه ما می‌سوزد.

هوش مصنوعی: ما خطاهای زیادی انجام دادیم، اما لطف دوست باعث می‌شود که او با سخنانی عاطفی، ما را مورد عفو قرار دهد.

هوش مصنوعی: اگر ناصر در نوشتن خود اشتباهی داشته باشد، دوستش آن را با قلمش اصلاح می‌کند.