هوش مصنوعی: اگر نسیم صبحگاهی بخواهد در لابه‌لای موهای تو چین بخورد، دل من که در هندوستان گم شده، به چین خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: اگر نسیم بی‌نیازی بخواهد از سمت تو بوزد، آتشی در دنیای کفر و ایمان خواهد افروخت.

هوش مصنوعی: اگر تصوری از زیبایی چهره‌ات در دل کسی بیفتد، حتی در جایی دور و خلوت، آن شخص دچار حسرت و غم خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر روز صبح، آفتاب از بالای آسمان بر زمین خواهد تابید، تا اینکه صورت زیبای خود را بر خاک کوی تو بمالد.

هوش مصنوعی: وقتی سواری کردی و زیبایی‌ات را نشان دادی، قلب من دچار شگفتی و حیرت شد. من نمی‌دانستم که این بازی سرانجام به این شکل پیش خواهد رفت.

هوش مصنوعی: من به خوبی می‌دانم که تو به جز نامت هیچ چیزی نداری. اگر کسی بخواهد به یقین برسد، نمی‌تواند به گمان‌هایش تکیه کند.

هوش مصنوعی: این صحبت هنوز به پایان نرسیده و ناصر باید بداند که از این حرف حسرتی برای همه، از اولین تا آخرین، به جا خواهد ماند.