هوش مصنوعی: دل من در گردن تو گرفتار شده است و هنگامی که از راه مستقیم خارج شدم، به چاله‌ای افتادم.

هوش مصنوعی: زمانی که در زیر نور مهتاب با طرز خاصی قدم برمی‌داشتی، زیبایی چهره‌ات به قدری درخشان بود که نوری شبیه به تابش ماه را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: من از میوه‌های نخل بلند تو بهره‌ای نبردم، افسوس که عمرم به سرعت گذشت و کوتاه شد.

هوش مصنوعی: نقش و زیبایی تو به گونه‌ای درخشید که باعث شگفتی و آگاهی عمیق جانم شد.

هوش مصنوعی: وقتی که ناصر خود را از تمام چیزهای غیر ضروری و بیهوده دور کرد، همه چیز در وجود او به خدای یکتا بازگشت.