هوش مصنوعی: موهای تو چنان زیبایی دارد که از حد معمول فراتر می‌رود و باعث می‌شود هر چیزی در اطرافش تحت تأثیر قرار گیرد و به فنا برود.

هوش مصنوعی: هر جا که درختی وجود دارد، من خدمتگزار تو هستم و تو خیلی از من کار کشیده‌ای اما هنوز من را آزاد نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو با نمایان کردن چهره‌ات غم مرا از بین بردی و با باز کردن زلف‌هایت، دلم را شاد کردی.

هوش مصنوعی: هرچند عشق و محبت تو را ترک کند و دور شوی، اما هیچ مشکلی و عیبی به تو نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: هرکس که دارای ارزش و کیفیت است، مانند جواهری در وسط تو می‌درخشد، همانند تیرگی که با پولاد هم‌وزن می‌شود.

هوش مصنوعی: آرزو و امید من به وصالت، دل مرا به شادی و سرور واداشته است.

هوش مصنوعی: وقتی تو را می‌بینم، می‌دانم که تا فراموش شدن، حتی نمی‌توانی به یاد آوردن فکر کنی.

هوش مصنوعی: من لب‌های تو را به زبان نمی‌زنم، چرا که شیرینی و بوسه‌ای شبیه فرهاد (که عشقش را با وفاداری و شور و شوق نشان داد) را در آن حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: عمر کسی که در فراق و جدایی تلاش می‌کند، مانند نسیمی زودگذر و بی‌ثبات است، دل من نیز در چنین وضعیتی ویران و خراب شده است.

هوش مصنوعی: هرگاه ناصر در اندوهی قرار گیرد، چه می‌توان کرد وقتی که سرنوشت او چنین رقم خورده است.