هوش مصنوعی: من در حالتی افتاده هستم و مانند وزش نسیم، زندگی‌بخش است. هرچند که این نسیم بر تو می‌گذرد، ولی حسرتش را بر خود حرام می‌کنم.

هوش مصنوعی: در شب تنهایی و دوری و عشق، چه شد که هر چهار این احساسات ناگوار بر من عارض شد؟

هوش مصنوعی: اشک‌های من مانند آبی هستند که می‌خوانند و نشان می‌دهند که سال‌هاست تو حاضر نیستی حتی به یاد من نامه‌ای بنویسی.

هوش مصنوعی: دلداده عشق تو از هر قید و بندی رهاست، چرا که کسی از مادر فطرت به این آزادی متولد نشده است.

هوش مصنوعی: وقتی راز دلم فاش شد، دهان چه نیازی به ناله دارد از این موضوع… من آن را بر زبان آورده‌ام و گفته‌ام.

هوش مصنوعی: عقل و فکر از زیبایی‌ها و شمایل تو متعجب و حیران هستند، زیرا خصوصیات خوب و نیکویی که در تو وجود دارد، به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: همان‌طور که باد به دنبالت می‌آید، ناصر چگونه می‌تواند صبر کند؟ زیرا عمرش را به باد داده است.