هوش مصنوعی: آن شخص با چهره تیره که خورشید او را به عنوان بنده خود می‌داند، نور چشمانش در دیدگانش موقعیت و ارجمندی خاصی دارد.

هوش مصنوعی: هیچ کس نیست که احساسات و افکارش را از دیگران پنهان کند؛ پس در واقع نظر و احساس او به چه کسی معطوف است؟

هوش مصنوعی: چهره او مانند خورشید است که هیچ وقت نتواند غروب کند و هر صبح، نشانه خوشبختی و سعادت است. او به شام (غروب) مربوط نیست، بلکه همیشه در اوج است.

هوش مصنوعی: چشم او از غم و درد دل ما سیراب می‌شود و این خوش‌مزگی و مستی که دارد، همیشه به این حال است.

هوش مصنوعی: به او گفتم اگر دل ما به زلف تو برود، هر لحظه از چشمانم غم و پیام او را می‌بینم.

هوش مصنوعی: ماه در دل یاد تو را دارد و نشان از عشق تو در وجودش جا دارد. یک ذره از نور محبت تو کافی است تا تمام وجودش را روشن کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که یک روز به یاد شب جدایی از تو بیفتد، حق دارد که غم و اندوه بخورد، اما خواب و آرامش را برای خود حرام می‌داند.

هوش مصنوعی: چه خوب است خندهٔ جام که همواره از لب یار دور می‌چرخد و روزگار خوشی را برای او به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: این همه زیبایی و جذابیت وجود دارد، اما ناصر جرأت نمی‌کند تا از رقیبانش بپرسد که چه کسی است و چه نامی دارد.