هوش مصنوعی: عجب است که ویژگی‌های خوشایند طبیعی تو در آب و خاکت به قدری زیباست که عقل توان درک آن را ندارد.

هوش مصنوعی: برگ لاله بر بدن گل و شمشاد مانند پوششی است که بر تن گلگون و قامت فعال و تند و تیز تو قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: من به خاطر تیر عشق تو به شدت مجروح شدم و حالا خود را در حالتی می‌بینم که غرق در خون هستم و افسرده و مغموم بر زمین افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: امیدوارم چهرهٔ زیبا و نیکویت از چشمان بدخواهان دور باشد تا آنها نتوانند به تو آسیب برسانند و به تو لطمه بزنند.

هوش مصنوعی: تمام غم‌های دنیا را در دل خود احساس کردم و هنوز هم پابرجا هستم که نگذارم کسی غمگین‌تر از خودم باشد.

هوش مصنوعی: در نهایت، چشم تو دیگر به درد و رنج من اهمیتی نداد. آه از آن خون بی‌پایانی که تو نسبت به آن بی‌تفاوتی.

هوش مصنوعی: اگر تو خاک آن ماه را ببوسی، ناصر از دایره‌ی بدبختی عبور خواهد کرد.