هوش مصنوعی: دل من در آن لحظه که جانم رفت، متوجه نبود، چون بدنم در اینجا ماند و روح به همراه کاروان رفت.

هوش مصنوعی: من خسته بر زمین افتادم و مرهمم از من دور شد؛ در حالی که تشنه ماندم و آب صاف و زلال از کنارم رفت.

هوش مصنوعی: من در زمین قرار داشتم و آن شخص که مانند ماه می‌درخشید، به سرعت از کنارم گذشت؛ شاید او به آسمان رفته باشد.

هوش مصنوعی: سرم از عشق و غیرت آنقدر به خاک افتاد که رد پای باد بر آن باقی ماند.

هوش مصنوعی: من همیشه فکر می‌کردم که می‌توانم کنترل او را در دست بگیرم، اما ناگهان متوجه شدم که کنترلش از دستم رفته است.

هوش مصنوعی: ای ساربانی که در میانه راه هستی، بیفزا و لحظه‌ای بمان که اشک‌های من مانند سیل بی‌پایانی به راه افتاده است.

هوش مصنوعی: دل من را به شکل زنگی به هیون (گاو یا اسب) ببند تا صدای آن از دور به گوش برسد و فریاد من را به هزار فرسنگ برساند.

هوش مصنوعی: اگر ناصر از عشق و دوری گریخته باشد، همچنان می‌توان به دنبالش رفت و او را جستجو کرد.