هوش مصنوعی: یار هرگز از راه ظلم و سختی پا پس نکشید، جان ما به خاطر درد او رنج می‌برد و این درد هرگز از وجود ما دور نشد.

هوش مصنوعی: در فضای وصال معشوق، دل باید مراقب باشد که ترس از جان باعث دوری از آن مکان شود، چرا که نسیم صبح هرگز به آنجا نرفته است.

هوش مصنوعی: این گل هیچ ارتباطی به برش و جدا کردن ندارد، زیرا لطافت و زیبایی آن هیچگاه به خاطر وزش باد و تلألو در هوا آسیب نمی‌بیند و همیشه باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم با صدای دلنشین و گرمی که دارد مقایسه کنم، در حالی که او مانند سرو بلند و زیبا، با وقار و بدون هیچ تلاشی در لباس خود راه می‌رود و هرگز دچار ناهماهنگی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من مانند شمعی در شب‌های دوری، ثابت و پابرجا ماندم. حتی اگر آتش در وجودم شعله‌ور شود، هرگز از جایم حرکت نکردم.

هوش مصنوعی: من از در او سؤالی می‌کنم، شاید جواب سؤالم را پیدا کنم؛ چون بینوا هیچ‌گاه از آستان او دور نشده است.

هوش مصنوعی: ناصر در شب به خاطر ناله‌ای از خواب خوش بیدار می‌شود و می‌گوید که این گدا هیچ‌وقت از در آن‌ها نرفته است.