هوش مصنوعی: تا وقتی که دل من به عشق محبوبم وابسته است، نمی‌توانم از او بگذرم. حتی اگر بخواهم از جان خود بگذرم، نمی‌توانم از عشق و وجود یارم دل بکنم.

هوش مصنوعی: هر چیز کوچکی می‌تواند مانع من شود، اما حتی با تمام این موانع، نمی‌توانم از مسیر خود دور شوم و نمی‌توانم از چیزی که واقعاً مهم است چشم بپوشم.

هوش مصنوعی: من به راحتی از هر در و راهی که باشد در این جهان عبور می‌کنم، اما اگر به سختی باشد، نمی‌توانم از آن عبور کنم.

هوش مصنوعی: من در برابر زاهدی که از زر و زرق و برق دوری می‌کند و لباس آبی بر تن دارد، لب به اعتراف می‌گشایم، زیرا نمی‌توانم انکار کنم که او حقیقتی دارد که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.

هوش مصنوعی: من به امید یک وضع پاک و زلال در کنار خمره نشسته‌ام، و همچنان که یک قطره الکل نمی‌تواند از دهانه‌اش بگذرد، من نیز نتوانم از این حالت سخت عبور کنم.

هوش مصنوعی: من بارها از خانقاه و مدرسه عبور کرده‌ام، اما هرگز نتوانسته‌ام از در میخانه‌ی مغان بگذرم.

هوش مصنوعی: کاروانی از باد به سمت کوی تو می‌آید که بوی خوش مشک را با خود دارد. دل من در اینجا چنان مشغول و بارآور است که نمی‌توانم از آنجا دور شوم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و تاثیر عمیق موهای معشوق اشاره می‌کند. او به گونه‌ای احساسی بیان می‌کند که عاشقیت و جذابیت معشوق او را به شدت تحت تاثیر قرار داده و او نمی‌تواند از این جذابیت چشم‌پوشی کند. همچنین، شاعر به نوعی از وابستگی و تسلیم در برابر محبت و زیبایی معشوق اشاره دارد که او را از دیگر مسائل زندگی دور کرده است.