هوش مصنوعی: به مانند شمعی در حال ذوب شدن، از زندگی‌ام عبور کن و داستان دردهایم را بشنو. آتش در وجودم شعله‌ور است و تمام وجودم را فراگرفته است، به‌طوری که حتی آب هم نمی‌تواند آن را خاموش کند.

هوش مصنوعی: دل به محبت و زیبایی او رفته و دیگر هیچ راز و پنهانی در خود ندارد. آنچه از رنگ و طعم شراب در جام مشهود است، نمادی از محبت و لطفی است که به ما ارزانی شده است.

هوش مصنوعی: پروانه در آرامش و بی‌دغدغه به شمع نزدیک می‌شود، اما این نزدیک شدن زمانی رخ می‌دهد که او با شجاعت از بال و پر خود بگذرد.

هوش مصنوعی: از سخنان سوزان و حسی که دارم، دل کاغذ به آتش افتاد و وقتی آه من به نوک قلم رسید، همچون دودی که بر روی دفتر می‌نشیند، نمایان شد.

هوش مصنوعی: من غبار وجود او را با آب چشمانم از تن خاکی‌ام می‌زدایم، اگر او با دامنش به سمت خاکی که هستم بیاید و بر من بگذرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که نمی‌دانی دل گرم من چه حسی دارد، از درد و اندوهی که در سینه‌ام وجود دارد، بپرس و نگاهی به شعله‌ای که در دل من افروخته شده، بیفکن.

هوش مصنوعی: اگر هدف و مقصود به آسانی به دست نیاید، باید همچون اشک که از صورت طلا می‌گذرد، از زیبایی‌ها و درخشش‌ها چشم پوشید.