هوش مصنوعی: چشم‌های زیبایت مرا به حالتی مست و شگفت‌آور در آورده است، مانند گلی که در خون خود نشسته است. چگونه ممکن است عشق تو که مانند غنچه‌ای در دلم است، به‌راحتی از دل من خارج شود؟

هوش مصنوعی: صورت خود را بر صورت من می‌گذارد و صبح ابد با لب‌هایش تو را خواهد بوسید، در روز قیامت مجنون من را.

هوش مصنوعی: من مانند آسمان، عشق تو از دل من نمی‌رود. حتی اگر به دور بگردد، عشق تو همچنان بر من حاکم است.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم پر از اشک شده، و این اشک‌ها به زمین تو می‌ریزد. با سرعت مرا به خانه‌ام می‌برند و دلم برای تو بسیار تنگ است.

هوش مصنوعی: در پشت دیوار تنهایی‌ام نشسته‌ام و مانند سایه‌ای هستم که هر روز بیشتر از قبل به عشق و محبت می‌افزاید.

هوش مصنوعی: من به نصیحت‌های واعظ و پندهای او نیازی ندارم. ای نوازنده، آهنگی بساز و برو افسانه‌ات را بخوان، دیگر جادو و سحر من را نخوان.

هوش مصنوعی: دیروز با اشک خود کام دل تو را بر در معشوق ریختم، اما می‌ترسم که این اشک‌ها به من آسیب برسانند و بلایی بر سرم بیآورد.