هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ی تو را دیدم، دیگر نتوانستم به هیچ چیز دیگری نگاه کنم. دل من به قدری مجذوب تو شد که دیگر راه خودش را گم کرد و به هیچ سمتی نرفت.

هوش مصنوعی: چشمان تو به اشتباه باعث ریختن خون دل من شدند و اگر نه، دل من هیچ گناهی جز عشق ورزیدن نداشت.

هوش مصنوعی: به خاطر قدرت و تاثیری که تیغ تو بر من دارد، از خودم فاصله گرفتم؛ زیرا جز سایه محبت تو، دلم هیچ پناهی نداشت.

هوش مصنوعی: وقتی که من آه می‌کشیدم، رد رخت شبیه آینه می‌شد و زیبایی خاصی پیدا می‌کرد، اما از آنجایی که بدنم توانایی تحمل این آه را نداشت، فرصتی برای نشان دادن این احساس نداشتم.

هوش مصنوعی: دل من مانند شمعی است که در حضور دیگران می‌سوزد و روشنایی می‌دهد، اما به‌تدریج به باد می‌رود و نمی‌تواند از احساساتش دفاع کند.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زلف و زیبایی او به شدت تحت تأثیر قرار گرفته است. چرا که او مرا مست و غرق در خود کرده، در حالی که در دل شب، هیچ نگرانی یا فکری در مورد مشکلات ندارم.

هوش مصنوعی: ناصر با قدرت کلامش، مانند خورشید درخشان و حاکم جهان، تأثیرگذار شد، در حالی که هیچ نیروی نظامی نداشت.